"When I was a young lad twenty or thirty or forty years ago I lived in a small town where they were all after me on account of what I done on Mrs Nugent".SynopsisThe Butcher Boy is a darkly comic yet disturbing novel by Irish author Patrick McCabe. Set in a small town in Ireland in the early 1960s, it tells the story of Francis "Francie" Brady, a 12 year old boy who retreats into a violent fantasy world to escape the reality of his dysfunctional family. Francie's father is an ex-musician and a drunk and his mother is mentally unstable and spends time in a sanatorium. Francie immerses himself in comic books and John Wayne movies to cope. He sees his world begin to fall apart on the day that a neighbour, Mrs Nugent, denounces him and his family as pigs. She then becomes a fixture in Francie's imagination. Circumstances spiral out of control at this point, his sanity deteriorates and he begins acting out his fantasies with increasing brutality and gruesome revenge. AuthorWhen I read these types of books, I do find myself contemplating the state of mind of the author and in McCabe's case, his absorption into a disordered mind and the blurring of the real and the imagined; the madness and the sanity (whatever that may be!). It wasn't until I did a little research on the author that I discovered some striking parallels between his own life and that of Francie.Patrick Joseph McCabe was born on March 27 1955 in the small country town of Clones, County Monaghan. The home life in the McCabe household was less than tranquil. His father had a drink problem and moved between jobs, all the while harbouring an ambition to become a musician and songwriter. "He was a very fine trumpet player", says McCabe, "with a very good knowledge of music, and very well read. Like a lot of that generation, he was poorly schooled but highly educated."His mother also possessed a fiery, self-tutored intelligence that made for a dangerous marriage; two people who were in competition rather than complementing each other. McCabe escaped from this conflict through the world of comics. "There were all these different worlds, and the Irish world of daily reality was kind of mixed up with the comics in my mind." Even now, he still maintains an impressive comic collection. Entertaining vague thoughts of becoming a writer, he headed off for Dublin to study, enrolling at St. Patrick's Teacher Training College, and soon became immersed in Dublin's nascent hippy scene. Being a hippy in 70s Dublin involved consuming considerable amounts of hallucinogenic drugs!For approx 20 years McCabe taught at various schools, wrote poetry, short stories and radio plays. His first full-length published works: a children's story called The Adventures of Shay Mouse (1985), was illustrated by his wife, painter Margot Quinn. This was followed a year later by the novel, Music on Clinton Street.In 1992, The Butcher Boy was published. It won the 1992 Irish Times Irish Literature Prize for Fiction and was shortlisted for the 1992 Booker Prize, catapulting McCabe from almost total obscurity into the literary limelight. McCabe was shortlisted again for the 1998 Booker Prize for Breakfast on Pluto, another twisted novel about a down-and-out Irish glam transvestite prostitute (next on my To Read list!). McCabe is now considered one of Ireland's foremost contemporary writers, coining his own genre "Bog Gothic" because of the macabre and gruesome content of his novels and his preferred setting of small town, rural Ireland.ReviewThe Butcher Boy is similar in some respects to Iain Banks' The Wasp Factory which I read and reviewed in August. Both are narrated by troubled juvenile boys from dysfunctional families and whose actions are driven by emotional poverty; a tragic lack of love and hope. Authors like McCabe and Banks have an incredible talent for creating a compassion for the narrator even as he shocks and revolts us.I loved The Butcher Boy. What I particularly enjoyed was the deliberate dearth of punctuation which called attention to the sing-song hysteria of Francie. It gave it immediacy and honesty; the innocence of youth so startlingly pure, spoiled.I have wondered (and at times worried about) why I am drawn to these deeply dark, twisted, violent and disturbing books. I think ultimately it is because of the adenaline infused emotion of being placed right smack inside of the warped mind of the protagonist while at the same time being aware of what is going on outside of the delusion and ignorance. It is a ride like no other!Irrespective of genre, a good book is one that lives with you and never fully goes away. It leaves an imprint on your consciousness, for whatever reason. This book will remain with me for some time.
شاگرد قصاب داستانیست گیرا و پرکشش به همون اندازه که هول انگیز و تاریک و احتمالن از لحاظ روحی به شدت درگیرکنندهداستان از زبان اول شخص قهرمان داستان، فرنسی تعریف میشه...پسری که در طول داستان یکی یکی همه ی داشته های عزیز زندگیش رو از دست میده و اهسته وارد دنیای فانتزی خشنی در ذهن خودش میشه و ما رو هم با خودش همراه می کنه. فضای مالیخولیایی داستان که از روان پریش شدن راوی به دلیل شدت مصائب و بدبختی هاش نشات می گیره، کمتر اجازه ی تفکیک واقعیت و وهم، حقیقت و خیال، دیالوگ صحنه های واقعن رخ داده و مکالمات ساخته ی ذهن فرنسی رو به خواننده میدهنویسنده نخواسته این دو رو از هم جدا کنه. صحنه های واقعی بی هیچ نشانه ای به دنبال صحنه های خیالی و خشن ذهنی راوی میایند. نویسنده کمتر از علائم دستوری استفاده کرده که از همون ابتدا کار خوندن رو سخت تر هم میکنهولی صبر کنید...سختی های اوائل رو تحمل کنید.فضاسازی عالی دراومده. حین خوندن این کتاب مدام حس میکردم دو تا دست از نوشته ها بیرون اومدن و من رو با خودشون بردند به همون شهر کوچیک محل زندگی فرنسی، به همون خونه، به همون دارالتادیب، به همون کشتارگاه، همون خیابون ها و مغازه ها...از اطراف کنده میشید و با فرنسی همراهادامه ی داستان رو نمیشد حدس زد.انتظار وقوع چیزی رو نداشتم و همزمان احتمال رخداد هزار تا اتفاق رو می دادم.هرچیزی ممکن بود تو صفحه ی بعد اتفاق بیفته...به نظرم یکی از نکات خیلی خاص و یکتای کتاب این بود و تا به حال ، حداقل من، جای دیگه ای باهاش برخورد نکرده بودم.این میزان از غیرقابل پیش بینی بودن برام بسیار نو بودقاتلی که دلتون براش خواهد ساخت و مقتولی که از کشته شدنش دلتون خنک خواهد شد رو شاید در کمتر داستانی بشه پیدا کرد...مقتولی که همه ی دردها، خواسته یا ناخواسته زیر سر اون بودبه جرات میگم هرچند متخصص نیستم ولی شاگرد قصاب جز سخت ترین متون زبان اصلی ای بود که خوندم، زبان کوچه و بازاری ایرلندی، لغاتی که گاهن حتی تو لعت نامه هم یافت نمیشن، حرکت سیال ذهن یه راوی روان پریش که پشت هم و همزمان در عالم واقعیت و خیال حرف میزنه و عمل می کنه و عدم استفاده از علائم دستوری، مشخصه های بارز متن بودو اگه خوانندگان از ترجمه ی این اثر راضیند، اگه روح اثر با همه سختی هاش به خواننده فارسی زبان منتقل شده باز هم جا داره از آقای خاکسار به خاطر معرفی یه شاهکار ناشناخته ی دیگه به جامعه کتابخوانان ایران تشکر کنیم
What do You think about The Butcher Boy (1994)?
دیگه باید تمام این ها رو فراموش کنی.هفته دیگه تنهاییت تموم می شه،از انفرادی میای بیرون،نظرت چیه؟ دوست داستم توی صورتش بخندم: چطور تنهایی آدم تمام می شود؟ خنده دار تر از این نشنیده بودمداستان تماما روایت اول شخص یک قاتل روان پریش میانسال،با زبان یک نوجوان و طنزی تلخ از دوران کودکی و نوجوانی اش است و از همان ابتدا به سوی جنون پیش می رود.از میانه داستان مرز میان وهم و واقعیت از بین می رود و تشخیص آن گاهی برای خواننده غیرممکن می گردد.با این حال وقایع داستان در وهم نیز همچنان در جریان است و با خواندن جملات آتی آن قسمت می توان به اتفاقات رخ داده در پشت پرده ی وهم پی برد.خشونت داستان با توجه به سبک روایت آن ممکن است در ابتدا برای خواننده عجیب و غیرمنتظره باشد.در مورد نام کتاب نیز مترجم در این ارتباط توضیح مناسبی در مقدمه آورده و ترجمه ترانه فولکوریک در متن داستان نیز آمده است
—Kamran
یکی از بهترین رمان هایی که این چند وقت اخیر خوندم. داستانی از پاتریک مک کیب نویسندة ایرلندی با ترجمة خوب پیمان خاکسار. نامزد جایزة بوکر 1992 و جزو لیست 1001 کتابی که باید پیش از مرگ خواند. با شخصیت پردازی و شیوة روایت عالی، همراه با طنزی سیاه که در عین تلخی لبخند به لب می نشاند. شخصیت اصلی کتاب همتایی است برای هولدن کالفیلد که با توصیف های دقیق و موشکافانة نویسنده گاه از او پیشی می گیرد.این هم نمونه ای از طنزی که در سرتاسر داستان دیده می شه:« رفتم به مغازه میکی ترینور. یک عکس از سرورمان از دیوار آویزان بود. زیرش توشته بود یه تلویزیون بخر وگرنه حسابت رو می رسم ازگل! نه، این را ننوشته بود. نوشته بود منجی ما مراقب همه هست.»
—Nader Vahid
کتاب با این جمله شروع می شود : "وقتی جوان بودم ، بیست یا سی یا چهل سال پیش تویشهر کوچکی زندگی می کردم که همه به خاطر کاری که با خانم نوجنت کرده بودم دنبالم می گشتند ... " و بلافاصله شما را پرت می کند وسط داستان شخصیت اصلی داستان " فرنسی" کسی که جامعه ، دوستان و حتی خانواده طردش کردن ، نمونه ای از شخصیتهای سیاه ولی دوست داشتنی هست که در ادبیات و سینما نمونه اون رو زیاد دیدیم .مک کیب نویسنده کتاب به صورت کاملا استادانه و روانشناسانه شکل گیری یک جانی رو در طول داستان بیان میکنه و اینقدر با مهارت این کار رو انجام میده که حس همذات پنداری دیوانه واری با " فرنسی " پیدا میکنید ، با فرنسی دیوانه میشید ، بی خیال میشید ، آزرده میشید ، تنها میشید و دیوانه می شوید ، اینقدر به فرنسی نزدیک می شوید ، که بعضی جاها دلتون میخواد داد بزنید بگید نکن بابا نکن این راهش نیست ، بیا بریم سراغ یه کار دیگه ، وقتی فرنسی تو اون شب بارونی تنها پشت پنجره خونه آقای پرسل ایستاده و جو و فیلیپ رو نگاه میکنه دلتون میخواد بپرید تو داستان و دستتون رو بذارید رو شونه " فرنسی " و بگید : بی خیال پسر بیا بریم تاور یه کم خوش بگذرونیم .داستان شاگرد قصاب در عین خشونت و دیوانه بازی های فرنسی داستانی بسیار غمگین و تفکر برانگیزیه ، دلم برای "فرنسی " تنگ میشه ، این اولین باره که دلم میخواست میتونستم دوست صمیمی شخصیت یک داستان خیالی باشم .
—Narges Aliyari
