What do You think about Dina's Book (1996)?
Did you end up finishing it? I had a difficult time finishing the book about half way through. Read my review if you are still deciding whether to read on
—Bibi
Dina’s had a tough life. She accidentally killed her mother when she was five years old and her father, blaming Dina, basically abandoned her to grow up wild, almost like a feral child. When the father remarries some years later, his new wife can’t stand this strange daughter and they marry her off to an older farmer. A few years later the farmer dies in another “accident.” Dina is now a mature, strange woman, with a child, that she lets run wild like herself. She has no interest in domestic matters, drinks too much wine, goes horseback riding in men’s trousers and smokes cigars with the men in the drawing room. She has sex with the farm hands and there is an accusation of lesbianism. Now consider that the setting is rural Norway among isolated coastal fjord farming villages in the mid-1850’s. Calling her behavior “scandalous” in that era is putting it mildly. Dina has a good head for math and music and she runs the village store in addition to being mistress of the farm, almost like a plantation, that she inherited from her husband. Eventually a mysterious Russian visitor arrives by boat (the coastal farming towns are connected by sea) and he captures her heart. But nothing with Dina works out the way it is supposed to. A great historical novel by a woman author, translated from the Norwegian with a lot of local color and intriguing twists of phrase. Some examples: “The summer of 1844 arrived. It was filled with ants and light and had no meaning.” “The story, told in a few simple words, filled the air. It settled like a film of dust on their faces.” “Dina had closed her face. But her fingers were sly weasels in white winter coats.”
—Jim
Z całą pewnością "Księga Diny" to kawałek przyzwoitej literatury. Książka potrafi wciągnąć, albo inaczej: bohaterka jest interesująca i powoduje, że jednak przewracamy kolejne kartki, zaciekawieni. Mimo pewnych dłużyzn i fragmentów zupełnie psujących klimat, zbyt długich, nudnych opisów otoczenia czy tego, co dzieje się w głowach postaci znacznie mniej od Diny interesujących. Wszystkie te pełne zachwytu opinie odrobinę książce szkodzą, bowiem czytelnik sięgając po powieść pani Wassmo spodziewa się autentycznie czegoś, co zwali go z nóg. Tymczasem "Księga Diny" jest dobra, ale zachwycająca? E, niespecjalnie.Jak sam tytuł wskazuje wszystko tu zaprezentowane dotyczy Diny - kobiety, która w dzieciństwie przeżyła coś okropnego, stąd całe jej życie zostaje naznaczone tym tragicznym wydarzeniem. Akcja rozgrywa się w XIX wieku w Skandynawii, a Dinę poznajemy w chwili, która po prostu musi zaciekawić - sprytny zabieg autorki - a dopiero potem cofamy się do czasów jej dzieciństwa.Bohaterka zupełnie nie pasuje to otoczenia, nie pasuje nawet do swoich czasów. Dina to kobieta, która zachowuje się tak, jakby wiedziała czego chce i zamierza po to sięgnąć. Nie dla niej prowadzenie domu czy wychowywanie dziecka, nie dla niej poddanie się woli mężczyzny. Z drugiej jednak strony psychika bohaterki jest tak mocno zniszczona, że faktycznie Dina miota się między jedną niezałatwioną sprawą a kolejną, zachowując status tylko dzięki charyzmie i strachowi, jaki potrafi wzbudzić wśród ludzi z najbliższego otoczenia.To pierwszy tom większej całości, jednak sławę zdobyła tylko "Księga Diny". O ile mi wiadomo kolejne części nie są już tak promowane, bodajże nawet nie zostały przetłumaczone na nasz język. Nie wiem, ale może dopiero całość faktycznie przedstawia coś więcej? Bo ta książka tak samo, jak zaczyna się nagle, nagle się kończy. W zasadzie nie wiadomo z tej końcówki zbyt wiele, nie dowiadujemy się o boahterach niczego, czego nie poznalibyśmy już wcześniej, a najsmutniejsze jest to, że w sumie niespecjalnie mnie ciąg dalszy ciekawi."Księga Diny" zapowiada się nieźle, jednak okazuje się dość przeciętną lekturą, dobrą książką, ale bez tych wszystkich fajerwerków, o których tyle się mówi. Zyskuje na pewno u tych czytelników, którzy interesują się Skandynawią i przedstawionymi czasami, choć czy ja wiem? Czy kobieta tak mocna, a jednocześnie tak dziwna, nietypowa, nie pasująca do otaczającego ją świata rzeczywiście długo utrzymywała by swój status w tamtych czasach? Naprawdę nie wiem. Ale coś mi tu nie pasuje, czegoś prawdopodobnie nie ogarnąłem. Pewnie, że polecam, ale jednocześnie ostrzegam, by może lepiej tych wszystkich zachwytów nie traktować jako wyroczni.
—Pablos
