Wat een verhaal! Twee mannen met dezelfde naam beginnen het verhaal elk op een verschillend continent en zullen elkaar ontmoeten op weer een ander continent. Dit is geen verklapper :-)De eerste Tony Hanssen is met de vrouw van een rijke magnaat aan de boemel in Argentinië. En dan legt zij opeens het loodje... O jee!! De tweede Tony Hanssen is op neushoornjacht in Zuid-Afrika. Zeer illegaal natuurlijk. En dan is er ineens een andere kaper op de kust... O jee!!In China ontmoeten zij elkaar weer nadat de ene Tony Hanssen, doordat hij voor de ander wordt aangezien, een flinke aframmeling heeft moeten incasseren, doorheeft dat er iemand anders met dezelfde naam in de buurt moet rondlopen. Als hij die zoekt en vindt, bekijken ze elk die ander die dezelfde naam draagt met minachting: wat een meelijwekkende figuur. Ze besluiten, elk op grond van totaal eigenbelang, een bondje te maken. Maar of hen dat niet verder van huis brengt?Beklemmend verhaal, en tegelijkertijd zo vlot geschreven dat je het slecht weg kan leggen. En toch niet meer dan drie sterren waard ('goed boek') omdat het niet zal beklijven. Terwijl er genoeg humorvolle of schrijnende scenes in naar voren komen. Misschien komt het doordat beide Tony's zo vreselijk onaangenaam zijn, dat je je niet kunt verliezen in het boek. Niet kunt? Niet wilt!Een paar citaten:Die verscheurdheid was het enige wat hem irriteerde aan zijn job. Aan het bancaire uniform - een das en merkkledij - had hij zich ogenschijnlijk gedwee onderworpen. Inwendig, en daar ging het per slot om, was hij zichzelf blijven zien als een soort rebel. Een latente anarchist. Hoe vurig hij bij de buitenwacht zijn corporatistische trots ook mocht verdedigen, hij belette hem niet om zich innerlijk een missing link te blijven voelen. Een autonoom scharnier tussen het gewone volk waaruit hij stamde en het Herrenvolk van de haute finance waartoe hij nooit zou worden toegelaten. En waartoe hij nooit zou willen behoren to begin with.'s Werelds grootste gokpaleis, The Venetian, vormde een stad in de stad. Je hoefde voor en na het spelen nergens anders heen, dankzij de talrijke winkelpromenades, restaurantes, evenementhallen, bruidssuites, vergaderzalen, massagesalons, tandartspraktijken, correctieve-chirurgiekabinetten, sportclubs en minigolfbanen. De inkomhal alleen al overschaduwde die van het grootste palazzo in het echte Venetie. Er bestond ter wereld maar één gebouw met meer vloeroppervlakte. De bloemenveiling in Aalsmeer.Seks was in het beste geval een bijproduct van affectie, meestal was het kinderspel en tijdsverlies. Echte liefde kende een veel hogere inzet. Verlangen, vertrouwen. De kameraadschap tussen man en vrouw, en hun onverbrekelijke band.We vinden Tony Hanssen terug op een ander continent, in het holst van een winter die men in het land van zijn herkomst zou bestempelen als een veelbelovende lente of een genadige herfst.Haar lange oorbellen leken gemaakt van platina en smaragd, maar haar bedroefde ogen fonkelden als geslepen antraciet. Tom Lanoye schrijft mooie zinnen en is daarom al een genot om te lezen. Bij dit boek kon het verhaal mij echter niet erg boeien. In de hoofdpersonen kon ik me niet inleven. Het bleef allemaal op een afstand. Voor zijn mooie schrijven zou ik hem vier sterren hebben gegeven maar voor het verhaal slechts twee. Daarom heb ik als gemiddelde voor drie sterren gekozen. Ik ben benieuwd naar zijn overige werk maar dit boek vond ik geen succes vanwege het afstandelijke, wat gekunstelde verhaal.
What do You think about Gelukkige Slaven (2013)?
Ik heb het een beetje gehad met de barokke stijl van Tom Lanoye. Verhaal kon beter.
—Ellie
Het boek begint veelbelovend maar tegen het einde wordt het voorspelbaar. Jammer!
—brainwasher
Ik vond het beter dan verwacht. Met veel plezier uitgelezen.
—angelicarageous2
