Şöyle iyi böyle iyi diyerek şişirilmiş bir kitabın daha sonuna geldik. Üstelik değeri bilinmeyen süper bir roman olduğu izlenimim altüst oldu. Genel olarak özensizce yazılmış hissi veriyor. Kalınca bir kitap ama tekrarlanan yerler çıkartırılsa hacmi epey küçülür. Yazar aman biz gözümüzden kaçırmayalım diye bir dediğini birçok defa Allah'tan farklı cümlelerle tekrarlamış. Üstelik çalakalem yazılmış da tutarsız yerlere sonradan kılıf bulunmuş gibi, tutarsız bir iki yer gözden kaçmış belli ki. Her ne kadar bu tutarsızlıklar kurguyu etkilemese de ağzımın tadını kaçırdı. Ha ama tökezlemeden iki günde bitirdim, kolay okunurluk yazara bir iltifat olabilir mi? De hoofdpersoon van deze roman, Jörgen Hofmeester, zegt over zijn leven: ‘Vreugdeloos, dat was het. Dagenlang. Wekenlang. Er zullen andere mensen zijn met meer vreugde in hun leven, maar niet veel.’En zo lijkt het leven te zijn, volgens Grunberg in deze roman, als je gevangen zit in het vaste stramien van huwelijk, gezin (Hofmeester heeft geprobeerd zijn kinderen op te voeden als individuen die in de gemeenschap geen vangnet zien, maar een kooi, zo valt te lezen).Het levert een troosteloze, misantropische blik op de menselijke soort op. Hofmeester voelt zich op een moment slechts levend, en dat is als hij zich vergrijpt aan een 15-jarig meisje. Het beest in hem blijkt nog te leven, lezen we, en dat klinkt bijna als een compliment in het universum van deze roman, maar dat is wel op het moment dat hij zijn dochter Tirza vermoordt. Al het andere is vreugdeloos. Na zijn daad wil Hofmeester verdwijnen, in de woestijn, maar zijn poging mislukt, Hij kan Tirza niet loslaten, en ook het loslaten van het leven mislukt. Alles mislukt. Alles is vreugdeloos.Lekker dan. Maar wat moet je ermee als lezer? Het boek is goed geschreven en bevat vele spitsvondigheden. Het einde van het eerste deel, waarin het gezin het hoofd moet bieden aan spanningen die ontstaan nadat de 15-jarige dochter Ibi seks blijkt te hebben gehad met een ongeveer twee keer zo oude huurder, levert een prachtige scene op die alle ouders van pubers zouden moeten lezen.Maar het blijft bovenal een oefening in absurditeit. Ik geef 3 sterren.Voorbeeld van een spitsvondigheid: ‘De theedoek bungelde in zijn linkerhand. Hofmeester was een man die een leven lang naar een houding had gezocht en er, nu dat leven bijna voorbij was, nog geen had gevonden. Geen houding, wel een theedoek.’
What do You think about Il Maestro Di Cerimonie (2006)?
Bedankt voor de tip, het was de moeite waard. Het hele boek baadt in een vreemde sfeer. Alles draait om het feestje dat het hoofdpersonage organiseert voor zijn jongste dochter Tirza, die binnenkort voor enkele maanden naar Afrika vertrekt. De man lijkt aanvankelijk "jan modaal", maar we ontdekken geleidelijk aan dat dat maar schijn is: er zijn nogal wat bizarre dingen gebeurd in zijn leven. Maar gek genoeg, hoe ver het leven van de man ook van het mijne staat, toch zijn veel dingen heel erg herkenbaar... Bij momenten heb ik me zelfs afgevraagd hoe een mannelijke auteur zo goed gevoelens kan vatten die ik bij mezelf herken. Ook al legt hij die dan bij zijn mannelijk personage. Over hoe het verder loopt zeg ik beter niets, om de pointe niet te verknallen.
—kaylaacosta
Not a read which was enjoyable. Mostly because it was too far-fetched, mired in tragedy which escapes even Victorian dramas, and the central character was a person I could neither relate to, nor understand, nor empathise with. Overall, a very dissatisfying read which I find hard to recommend. It has it's elements of course - the anxiety of a modern father, the discomfort of being an un gratifying husband, all put out too well. But overall, it is done to the extremities such that any possibility of relating to the anxiety goes off in smoke.
—leo
Disturbing, strange, funny, sad, and that's what makes it such a good book.
—ray
