Η ιστορία ξεκινάει με πολλές υποσχέσεις. Διαβάζοντας δε και το βιογραφικό του συγγραφέα ο οποίος φαίνεται ότι ασχολείται με θέματα ευαίσθητα, προϊδεάζεσαι θετικά για μια ευχάριστη όσο και ενδιαφέρουσα ανάγνωση.Πρωτοσυναντούμε τη Σουηδή αρχαιολόγο Λουίζ Κάντορ στην Πελοπόννησο. Τη βρίσκουμε να ρεμβάζει και να αναπολεί το παρελθόν της λίγο πριν επιστρέψει στην πατρίδα της για ένα συνέδριο. Η επίσκεψη της στο σπίτι του γιού της σηματοδοτεί ουσιαστικά την έναρξη της ιστορίας. Μια και η κεντρική ιδέα του βιβλίου αναγράφεται ήδη στο οπισθόφυλλο, δε θα κάνω περισσότερες αποκαλύψεις από τις αναγκαίες, αν και δεν περιλαμβάνεται σχεδόν καμία έκπληξη στην πλοκή. Η πολυαναμενόμενη συνάντηση μητέρας και γιού καταλήγει σε ένα δράμα καθώς η Λουίζ βρίσκει το γιο της νεκρό στο κρεβάτι του. Το μόνο αξιόλογο κομμάτι του βιβλίου έχει να κάνει με αυτή την ανακάλυψη και το σοκ που ακολουθεί για τη μητέρα. Ο πόνος της περιγράφεται ξεγυμνωμένος και η ύπαρξη της παραπαίει μεταξύ πραγματικότητας και προσπάθειας για την αποδοχή της.Καθώς η ηρωίδα αρχίζει να στέκεται στα πόδια της και να αποδέχεται αυτό που συνέβη, ξεκινά και το μυαλό της να σκέφτεται και να αναρωτιέται για τα αίτια αυτής της προσωπικής τραγωδίας. Από εκεί και πέρα χάνεται κυριολεκτικά η μπάλα. Αποκαλύπτεται ότι ο γιος ήταν φορέας του AIDS και παράλληλα ξεπροβάλλει μια απιθανότητα ξεκάρφωτη που έχει να κάνει με τον χαμένο εγκέφαλο του Κέννεντυ, εν ολίγοις άρες, μάρες, κουκουνάρες. Ο αναγνώστης μένει με το στόμα ανοιχτό και αναρωτιέται ποια περίεργη σχέση υπάρχει με τον εγκέφαλο 40 χρόνια πριν. Το αλαλούμ διανθίζεται με άπειρα ταξίδια της ηρωίδας σε όλο τον κόσμο. Την παρακολουθούμε να ανεβοκατεβαίνει σε αεροπλάνα, να αλλάζει ηπείρους, να κοιμάται και να σηκώνεται και εμείς βρισκόμαστε ακόμα να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει.Στο ομιχλώδες τοπίο της υποτιθέμενης πλοκής, κάποια στιγμή αναδύεται ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, το θέμα της επιδημίας του AIDS στην Αφρική. Μεγάλο θέμα, περικυκλωμένο από παγκόσμια υποκρισία, μαζί με αδιαφορία, προσπάθεια συγκάλυψης της έκτασης του, εκμετάλλευση κάθε είδους και όλα αυτά πασπαλισμένα με άφθονα κροκοδείλια δάκρυα. Παράλληλα θίγονται θέματα όπως η πορνεία, παιδική και ενήλικη, η φτώχεια και ο εξευτελισμός. Ο συγγραφέας ξεκινά να ασχολείται με την υπόθεση ότι οι κάτοικοι της Μοζαμβίκης που έχουν μολυνθεί από τον ιό χρησιμεύουν σε κάποια φαρμακευτική εταιρεία ως πειραματόζωα νέων εμβολίων. Ο φτωχός δεν έχει άμυνα ως γνωστόν. Περιμένεις η πλοκή να πάρει τα πάνω της. Αναρωτιέσαι πώς θα χειριστεί ο συγγραφέας αυτό που αποτελεί παγκοσμίως ένα κοινό μυστικό. Ανάμεσα στον κυκεώνα των ταξιδιών της ηρωίδας, περιγράφονται κάποιοι φόνοι, προφανώς για να διασφαλιστεί το μυστικό. Γιατί δεν σκότωσαν την ίδια, πράγμα που θα ήταν εξαιρετικά εύκολο καθώς κυκλοφορούσε τυχαία και σκοντάφτοντας από δω κι από κει, για ποιο λόγο σκότωσαν τον πρώην σύζυγό της, για ποιο λόγο σκοτώθηκε ο γιος, αν σκοτώθηκε και δεν αυτοκτόνησε, πώς μολύνθηκε από τον ιό ο ίδιος και πολλά άλλα παραμένουν άξια απορίας για τον αναγνώστη ο οποίος κλείνει το βιβλίο ζαλισμένος από το jet lag.Στο τέλος συναντάμε την ηρωίδα να φεύγει από την Αφρική έχοντας κάνει μια τρύπα στο νερό και με την απόφαση να επιστρέψει δριμύτερη στο μέλλον για να ανακαλύψει τί συμβαίνει. Σιγά τα αίματα!
Kennedys Hirn – huh, was für ein Titel! Man erwartet historische Brisanz, Polit-Thriller, sensationelle Enthüllungen. Man erwartet sicher nicht Wut über das Elend der Welt, besonders der dritten Welt, und man erwartet auch nicht, am Ende weiterhin ohne Antwort auf die Frage dazustehen, was mit Kennedys Hirn nun eigentlich passiert ist.Die Handlung: Die schwedische Archäologin Louise Cantor findet ihren Sohn tot in dessen Wohnung auf. Sie glaubt nicht an Selbstmord und beginnt auf der Basis der Aufzeichnungen ihres Sohnes Nachforschungen anzustellen, die sie nach Australien, Spanien und Afrika führen. Überall findet sie neue, teils schockierende Spuren ihres Sohnes, dessen Leben offenbar ein anderes war, als sie vorher geahnt hat.Nachdem mein letzter Mankell, nämlich der Roman „Die italienischen Schuhe“, mich begeistert hat, stehe ich „Kennedys Hirn“ eher ratlos gegenüber. Erwartungen werden geschürt, nicht erfüllt. Charaktere eingeführt, aber nicht weiter aufgebaut, sie bleiben flach, so vielversprechend sie erst auch waren. Mankell versucht zudem aus der Perspektive einer Frau (und Mutter) zu schreiben, etwas, was er zuvor kaum getan hat. Das war vielleicht auch besser so. Ihre Emotionen werden zu dick aufgetragen, wirken letzten Endes überzogen bis unwirklich. Und diese Fragen, jede Menge Fragen, die sich der reflektierende Leser dann wohl selbst beantworten soll. Nur das mir dazu nach 397 Seiten irgendwie die Energie fehlt.Jedes dunkle Geheimnis kann mit passenden Lügen und Intrigen vor den Augen der Welt versteckt werden. Oder gerade doch nicht?Aids frisst Afrika. Die Aids-Forschung frisst Afrika. Doch was fange ich nun damit an?Ratlosigkeit über die Aussage des Buchs. Frustration über die fehlenden Antworten.Da hätte ich vielleicht doch lieber noch einmal „Die italienischen Schuhe“ oder einen alten Wallander-Krimi gelesen.Henning Mankell: Kennedys Hirn. dtv, München 2008.
What do You think about Kennedy's Brain (2007)?
Could have been a fine mystery with a hard political edge. It starts well, the analogies between archaeology and trying to piece together what happened to the chief protagonist's dead son is interesting. But some things don't add up...Like other readers I got jetlag from the amount of air travel: Greece, Sweden, Spain, Australia, South Africa, Mozambique and so on? Sorry, even James Bond and Michael O'Leary don't do so many air miles in a month. And never a problem with visas when she buys air t
—Mel Healy
Maybe this is what a real life mystery feels like: disbelief, search for answers, discovering things you didn't want to know, being in danger and no resolution whatsoever. The protagonist is an archaeologist, but instead of reading about her work and career, we read a story of a woman only in relation to the men in her life: father, ex-lover, ex-husband and son. I think I would have enjoyed hearing more about her career than following the her search. in my opinion the author maybe shouldn't write women. In the end, vague allegations and a bleak denouement didn't deliver on what I felt it could have. I wouldn't recommend this book, not necessarily because it's poorly written, but because it didn't go any of the places I wanted to go.
—Claire
I literally came here to find out if my epub book was missing the ending of the book. I was very glad to hear others say it just ended, boom. I am still not convinced that I am not missing a chapter, LOL. The book ended as someone else commented, "like the author just got tired of writing it anymore and stopped." That is exactly how this felt. I felt cheated.I had found it compelling, though the main character irritated me a bit but I had deep sympathy for her. I also thought her reckless and foolish. I have no idea why SPOILER* what happened to her ex, happened. Sometimes I'm still not even sure how her son DID die after all.And what the heck does it have to do with Kennedy's Brain? I see this as a total use of that title to just exploit the fascination with that subject matter to this mediocre story. Too bad - others say the like this writer, unfortunatley for me (him?) this was my first book by this author and I doubt very much I will go for another one. I do NOT like being stranded and left confused at the end of a book. What a waste.
—Kell
