757.tMartin Eden, Jack London, first published 1909عنوان یک: «مارتین ایدن»، ترجمه: «ا. دوس‍ت‍دار»، نشر: «تهران: علمی، چاپ نخست سال ۱۳۳۵، چاپ دوم 1347 هجری خورشیدی»، در ۲۹۴ ص، شابک: ندارد عنوان دو: «مارتین ایدن»، ترجمه: «محمدتقی فرامرزی»، نشر: «تهران: تندر، چاپ نخست ۱۳۶۲، چاپ دوم ۱۳۶۸، هجری خورشیدی» در ۴۱۴ ص. شابک: نداردعنوان سه: «مارتین ایدن»، ترجمه: «محمدتقی فرامرزی»، نشر: «تهران، دنیای نو، چاپ نخست سال ۱۳۸۷ هجری خورشیدی، چاپ دوم نامشخص، چاپ سوم سال ۱۳۸۹ هجری خورشیدی، چاپ چهارم سال ۱۳۹۲ هجری خورشیدی»، در ۴۹۴ ص.، شابک: 978-964-172-003-4عنوان چهار: «مارتین ایدن»، ترجمه: «فریدون حاجتی»، نشر: «تهران، آرمان، چاپ نخست سال ۱۳۵۴ هجری خورشیدی»، در ۲۱۸ ص.، مصور. شابک: ندارد عنوان پنج: «مارتین ایدن»، ترجمه: «فریدون حاجتی»، نشر: «تهران، دبیر، سال ۱۳۸۹ هجری خورشیدی» در ۱۲۸ ص.، شابک: 978-600-5955-37-8 موضوع: داستانهای آمریکایی - قرن ۲۰ میلادینقل از متن: «تو را به خاطر آنچه هستی، آنچه بودی و حتی به خاطر راههایی که پیمودهای دوست میدارم». پایان نقلمارتین ایدین، داستانی از زندگی ملوانی ست از قشر فرودست جامعه. جوانی که از یازده سالگی به دنبال نان دویده، درس را فراموش کرده، به زندگی کارگری خو گرفته، ملوان شده و نوعی از زندگی بی قید را تجربه کرده، به دریا رفته و با پول بازگشته، چند ماه در خشکی سپری کرده، و باز سفری دیگر را آغاز کرده البته آنگاه که پولش ته کشیده است. علاقهی بسیار به خواندن کتاب و شعر دارد، هر کتابی را که به دست آورد، میخواند. رویدادی او را با «روت» دختر یک خانواده از اشراف آشنا میکند. «مارتین» دل در گرو عشق مینهد، و تلاش دارد تا پایگاه اجتماعی خویش را دیگر کند. جهشی کند از قشر فرودست به فرادست، به همت عشق. در این تلاش آموزگارش «روت» است. اما روح سرکش «مارتین» را نگارش است که آرام میکند. میداند که نویسندگی برای او نان نمیشود. داستان زندگی ادامه مییابد. کار میکند و میخواند و مینویسد. به دریا باز میگردد، رخت شوی میشود، و به فروش داستانهای خویش میپردازد. بخت اما با او یار نیست. با آنارشیستی به نام «برسیدن» آشنا میشود، عقایدش تغییر میکند و هدفش نیز. «برسیدن» او را نصیحت میکند که به دریا بازگردد، کار بدانجا میرسد که جدایی از «روت» را، از او میخواهد. میگوید: «زنی بزرگ و بیقید را برگزین، زنی که به زندگی لبخند میزند، و مرگ را به سخره میگیرد، و تا جایی که از دستش برآید به عاشقش عشق میورزد. چنین زنانی وجود دارند، و تو را، به اندازهی هر یک از این دست پروردگانِ بزدل بورژوازی، خواهند پرستید». ص 348،. «برسیدن» او را با گروهی آشنا میکند، که بی قیدی را، به لذت بورژوا بودن فروختهاند. مارتین، دیگر همان مارتین سابق نیست، اما همچنان عاشق «روت» است، اما از هر آنچه «بندهای بورژواری» میخوانند، نفرت دارد: «از انسانهایی که دانششان را به گور سپردهاند»، و «بدون خواندن یک نقد، یا اصل مطلب، به صرف بودن از طبقهی بالاتر، خود را محق در نظردادن میدانند». دراین گیرودار صحبتش در یک جمع سوسیالیستی دردسرساز میشود، و برای مدتی «روت» را از دست میدهد. در همان روزهاست که «برسیدن» هم میمیرد. تنها میماند، اما بخت دوباره به او روی میکند، و کتابهایش به فروش میرسند. مارتین منزجر از بورژواها، خود را در آن طبقه میبیند، دست از نوشتن برمیدارد. اکنون با سئوال بزرگوارتری روبروشده، و باید پاسخش بیابد، از خود میپرسد: «انسانهایی که امروز او را از خود میدانند، در سالهای فقر و بدبختی او کجا بودند»، و ادامه داستان همین سوال است. ایدین اثر ماندگار «جک لندن است» شاید خودنوشتی از زندگی او باشد، «جک لندن» این اثر خود را خواسته یا ناخواسته، تقدیم به تمام کارگران میکند، از دیدگاه او، آنها تنها کسانی هستند که: «بودن برایشان معنای متفاوت از منفعت دارد، و زندگی را با لذت و در سختی میگذرانند، ...». ا. شربیانی
“Volli, sempre volli, fortissimamente volli”Questo è il ritornello che mi ha aleggiato in mente mentre leggevo questo romanzo bellissimo, il cui finale è tanto bello quanto sconvolgente. Non anticipo nulla, solo che pochissimi libri mi hanno fatto tanto male come le ultime pagine di Martin Eden, altro che un pugno allo stomaco. Sono stata indecisa sulle stelle, perché arrivata a un certo punto stavo cominciando ad annoiarmi, forse una maggiore brevità mi sarebbe piaciuta di più, ma, facendo una considerazione finale, penso di dargli il massimo della valutazione sia perché il finale è magnifico, sia perché le tematiche toccate da London sono così tante ed importanti, e oltretutto trattate con una scrittura semplice e trascinante.Perché quella frase di Alfieri? Perché come lo scrittore piemontese si fece legare alla sedia per non distrarsi dallo studio, così il giovane Martin, grazie al fortunato incontro con Ruth, giovane studentessa universitaria che lo introduce nella sua famiglia in cui si coltivano le arti, è nutrito da una forza di volontà titanica, una ostinazione così forte ad elevarsi dalla sua condizione di marinaio ignorante per farsi una cultura, da passare notti insonni sopra i libri dopo aver lavorato duramente durante il giorno, leggendo quanto più possibile, e scrivendo immenso materiale tra racconti, poesie e saggi. L’amore per la Bellezza (anche se Martin si illude che sia l’amore per Ruth, nata in una ricca famiglia borghese, ad alimentare l’energia interiore che è il motore della sua volontà) e per l’Arte lo esaltano, lo fortificano e lo spingono sempre oltre, a volersi misurare con coloro che gli sono superiori per ceto sociale, fino a giungere alla triste evidenza che la convinzione in lui radicata secondo cui la superiorità sociale si accompagni con la superiorità intellettuale è del tutto errata: il mondo che lo circonda, i ricchi borghesi americani che frequenta, le riviste letterarie cui spedisce i suoi scritti, i giornalisti, i direttori dei giornali sono tutti un gregge di perbenisti, che confondono la cultura con la prosopopea di vuote e superficiali conoscenze basate solo su luoghi comuni. Come è sostenibile il conflitto tra la personalità prepotente di Martin, consapevole della sua superiorità, nutrita di profonde conoscenze e rinforzata dall’esperienza della vita vera, fatta di sacrifici, fatiche, sconfitte e lotte cruente, con la società arida e cinica che lo circonda, che si basa sull’etica capitalistica del “più guadagni più vali”? La fama, il successo editoriale ed i soldi mostrano impietosamente a Martin quanto grande sia la sua solitudine e quanto il cammino da lui intrapreso con travolgente entusiasmo sia stato solo un’illusione. La soluzione finale è quella cui lo scrittore ha preparato il lettore gradualmente, accompagnando le riflessioni del protagonista a mano a mano che le illusioni sul riconoscimento del valore dell’arte cadono miseramente, ma non avrei immaginato che fosse descritta in tal modo, perfetto affinchè il motto “volli, sempre volli, fortissimamente volli” che era nella mia testa dall’inizio riaffiorasse ancora una volta: perché Martin Eden è forza di volontà fino alla fine.
What do You think about Martin Eden (1994)?
Mi sono presa un po' di tempo per scrivere qualche riga su questo libro. Ci ho messo un mese per leggerlo cosa insolita per me, ma alla fine non ho potuto dire che non fosse un capolavoro. La storia non è delle più avvincenti, e da qui la mia lentezza nel leggerlo e nemmeno delle più felici ma mentre la leggevo ho sentito che era REALE, che il sudore sulla fronte di Martin, i suoi sogni le sue speranze, l'ottimismo, le notti insonni, le delusioni dovevano essere stati vissuti da qualcuno come lui che ha lottato disperatamente, per amore di una donna non degna di lui o, come mi piace credere, per amore di se stesso, per diventare un santo che si è elevato dal fango, un vero miracolo. Lo stile narrativo è una cosa angelica inutile spenderci parole.
—Giulia
MARTIN EDEN by JACK LONDON , whose real name was John Griffith London, is another of those stories that hooked me when I read them first time and it has become part of my literary roots. It’s another of those stories about an extraordinary young person I like reading with / to my students. It’s the story of a young sailor and labourer who has a great dream, to become a part of the wealthy bourgeoisie, to belong to those people who led a high-thinking life. Inspired by the college-educated society girl Ruth Morse he starts self – educating himself. Knowledge and writing become his obsessions. Martin becomes a writer at last and expresses in his works the views upon life he has learnt from his reading of Spencer. However, only Russ Brissenden - a leftist poet based upon George Sterling - sees the value of his work. When he seems to grasp the fulfillment of his dream, he loses Ruth, now his fiancée , who does not value anything that is not "established" and sees him as a failure because magazines will not publish his writing and because he has become notorious for being a socialist although those accusations are untrue. The story sees Martin achieve fame at last but not happiness and gratification: he doesn’t belong to the world he aspired to nor he belongs any longer to his own class either . Some elements of the novel hint at autobiography on the part of London who was also a sailor.First published as a book in 1909, Martin Eden was too early for its audience. The myth of individual success through hard work still dominated American culture. The revolutionary idea that hard work and success were self – defeating in an unlovely mechanical society was unpalatable, both to radicals and to Republicans. This meant that it was a failure at the time because it was before its time.Anyway, in the general revaluation of London’s work, Martin Eden has taken a significant place. Its force and appeal have survived the passage of time.What are the features of this story or of its protagonist which give the book such force and appeal? GO ON READING ON MY BLOG http://flyhigh-by-learnonline.blogspo...Jack London
—Maria Grazia
Okay, first I will discuss what I really did like about this book.Alright, when I first started reading it, I was very touched by the loving connection that the main character (Martin Eden) had with Ruth. It was very sweet, and at times it reminded me of my own relationship with my boyfriend, which made it endearing and all the more special to read. Jack London wrote of how Ruth would feel relieved from her studying at the university to see Martin, and how his presence rejuvenated her and gave her a better sense of being. I really really loved that. But, I was aware of the premise (Martin Eden: a guy struggling to become an accomplished and famous writer), so I quickly brushed away the idea of it being a love story, and I was totally cool with that! To be perfectly honest, though, the EARLY relationship between them was the only part of the book I was really fond of, which happened to be only like the first 100 pages.As the story progressed, Martin started to annoy me, and the plot became very redundant and, frankly, it bored me. I just..I think what Jack London lacks in this novel is the ability to make the reader (maybe I shouldn't generalize, so we'll just say me) feel any sort of connection with the characters. I did mention, however, that initially I did feel related/connected to Martin and Ruth's relationship, but later it felt very unfulfilled. It may seem like I'm just bashing this book..I promise you, it's not a bad read. It's just..well, I feel indifferent. I know what Jack London was trying to accomplish, and that's why I granted it 2 stars instead of 1. I get it. The struggling writer who works so hard and so long to achieve his dream, only to find that fame and fortune is not all it's cracked up to be. It's just...alright, I'm going to say it: it's cliche. Especially the ending. I don't know. I'm wasn't pleasantly surprised or anything; I knew it was coming. Blah.The writing is beautiful (another reason I couldn't bear to give it 1 star), and London is a genius at transfixing you with his words--but, that can only take you so far. The story was lacking, in my opinion.
—Sarah
