Een eerste poging om dit boek te lezen, in juni 2013, bleek vruchteloos. Het kon me niet boeien; de verhaallijnen leken nergens naartoe te gaan en er zat gewoon geen coherentie in het geheel. Het boek werd dan ook al snel opzij gelegd. Nu, bijna een jaar later, worstel ik met enige vastberadenheid opnieuw door het eerste deel (dat nog steeds bijzonder incoherent en flauw is). Mijn inspanningen worden echter meer dan beloond met deel 2 en 3. Vooral in deel 2 weet de auteur in prachtige bewoordingen een bijzonder moeilijke situatie zo weer te geven alsof je er zelf middenin zit. Het grijpt je bij de keel en beschrijft magnifiek de emotionele achtbaan waar de ouders van de zieke Renée zich op bevinden. Deel 3 is dan weer verrassend en zorgt ervoor dat het boek toch nog even blijf nazinderen. Toch maar 3 sterren wegens een absoluut belabberd en ondermaats deel 1. Peter Terrin speelt een spel met de werkelijkheid. Het is duidelijk dat hij er lang over nagedacht heeft, hoewel het middendeel vlot en direct geschreven lijkt te zijn, bijna als een dagboek. Deel 1 en deel 3 zitten daar als schillen omheen, alsof de werkelijkheid te schrijnend is om haar 'zomaar' op te dienen. Steegman, de wat kleinzielige en verlegen schrijver en 'T', de zelfbewuste, zich verstoppende alter ego's van Terrin, hebben (ook) iets te verbergen. Er zijn dingen voorgevallen in de jeugd van Steegman waar hij niet bepaald trots op is. Maar wat is 'echt gebeurd' en wat is een 'verzonnen herinnering'? Zijn het herinneringen van Terrin zelf? We komen er niet achter en we moeten daarom Steegman, evenals de rechter uit deel 3 van het boek doet, vrijspreken. Dat roept weer de vraag op of we iemand echt kennen. "We zijn niet wie we zijn, we zijn wat de wereld van ons weet", is het motto van dit boek, een citaat van W.F. Hermans, voorin vermeld in het boek. Zijn Steegman en T dan de Osewoudt en de Dorbeck van de 'Donkere Kamer van Damocles'? Waarschijnlijk wel en dan is het meteen duidelijk dat het onmogelijk is om de waarheid te kennen. Tegelijkertijd lijkt het boek een bezwering. Steegman moet sterven opdat zijn dochter Renée zal herstellen. Een poging van Terrin om de werkelijkheid met fictie te beïnvloeden? Al met al een knap in elkaar gezet boek, waarin je als lezer wel het geduld moet opbrengen om de lagen met archeologische precisie aan te boren.
What do You think about Post Mortem (2012)?
een bijzonder boek met een chaotische start...met weke waardevolle woordenschat...
—ileana
had er meer van verwacht ... niet echt mijn ding maar wel vlot-te-lezen boekje
—pinky3597
met momenten bijzonder ontroerend; kreeg soms vreemde blikken in de trein.
—arvind
