خواندن اثار هوارد فاست کمک می کند تا تاریخ آمریکا را به گونه ای دیگر، از درون آینه ی ادبیات بشناسیم. اگرچه نه به آن دقت و جزئیات که تاریخ یک قرن فرانسه را می شود از طریق خواندن آثار بالزاک شناخت، با این همه هوارد فاست یک آمریکایی ست که با همه ی دید انتقادی نسبت به فرهنگ و تاریخ ملتش، هم چنان دلسوز مردم و میهن خود باقی مانده است. مهاجران را باجلان فرخی ترجمه کرده و انتشارات اساطیر در 1371 منتشر کرده است. نسل دوم را به فارسی ندیده ام. با وجودی که در برابر دیگر آثار هوارد فاست آنچنان درخشش ندارد، اما کم اثری نیست و مهر روایت های هوارد فاست را بر خود دارد، با وصف شیرینی از شخصیت ها و شرایط اجتماعی و چگونگی زندگی آمریکاییان ساده دل ... "آخرین مرز" هوارد فاست، وصف شایان ها در جامعه ی آمریکاست؛ “غائله تمام شد" اما به راستی تمام نشده. وقتی 140 سرخپوست گرفتار به اردوگاه برده می شوند، تازه پایان یک آغاز است. آغازی برای از میان بردن یک فرهنگ، قتل هزاران نفر از یک ملیت که در سراسر زمینی پر از خون و اشک، در سرزمین خود هم از حق انتخاب گور محروم اند. (ص( 246 وقتی افسر فرمانده به سه رهبر “شایان" می گوید باید به جنوب بروند، پاسخ می دهند “یک شایان دستگیر شده، یک شایان مرده است. آنها مایل نیستند به جنوب بروند و…” دلم نمی خواست به سطر بعدی بروم، نمی خواستم بدانم چه می شود. می خواستم با این “شایان"های دستگیر شده بمانم. افسر به مترجم می گوید “غلط می کنند بر نمی گردند" مترجم که خود از شایان هاست، مکث می کند، به راستی باید این جمله را ترجمه کند؟ فاست وصف می کند شایان ها چگونه ایستاده بودند. آنها دیگر “گرگ کوچک"، “چاقوی کند "و "ابر راه رونده" نیستند، تنها سه “شایان" دستگیر شده اند، سه موجود شکسته شده با پاره جل هایی بر دوششان در زمستانی که استخوان می ترکاند، در دفتر سروان که از آتش بخاری گرم است، ایستاده اند. سه سایه ی بی نام که گوشه ای از اتاق را پر کرده اند. آنها که قبیله ای داشتند، با مردمانی و سرزمینی از خود که زیر پای “پونی"هاشان تخت سلیمان بود، اینک سه جنبنده ی بی نام اند، سه از دست رفته، سه شکست خورده که همه ی حیثیت و شرافتشان بر باد رفته، و هم چنان از جانب افسران و سربازان متجاوز “وحشی ها" خوانده می شوند. شاید این وحشی ها از خود می پرسند؛ خداوندا، مرز بین تمدن و وحش کجاست؟ مرز میان گرسنه ای آواره در سرزمین خود که زیر سایه ی چتری از آخرین مدل هواپیماهای بمب افکن مبهوت ایستاده است! فاست در ابتدای کتاب از پدرش تشکر می کند که سفارش کرده؛ “آمریکای گذشته و آمریکای فعلی را دوست بدارد". شایان های معاصر، خوب می دانند چرا مراکز گرسنگی، بیماری، درد، فقر، وحشت و تروردر سرزمین آنها مستقر شده. اسلحه ها را متمدین دموکرات می سازند تا “تروریست ها" را روی منابع زیر زمینی شان خفه کنند.Reading Howard Fast helps to read American history with a reflection from the literature. No matter how critically Fast faces American society, he loves his father land, his culture and his nation, deeply and respectfully.
In THE IMMIGRANTS, Howard Fast began the story of the Lavettes, focusing on Dan and his wife, Jean. This second volume concentrates on their daughter, Barbara, and what adventures she has! From 1930s labor strife, to pre-WWII Paris to Calcutta to San Francisco, there is very little that doesn't make its way into Barbara Lavette's experience. Howard Fast writes in a way that keeps one turning the pages. When you feel you've heard enough from one character, he focuses on someone else for a while. There is a vast tapestry of characters here, some of whom are only introduced with an eye toward their greater importance in later volumes of the series. Barbara is an amazing, interesting character, and I loved her immensely. I also came to admire Jean (a character I almost loathed in THE IMMIGRANTS) due to her steadily maturing nature in this second episode. The sequence focusing on the D-Day landings at Normandy was excellently written and extremely exciting. It's very difficult to write about a battle without it being either overly dramatic or excruciatingly dull. Fast walks a very fine line here, brilliantly. He also mines his own experiences as a liberal, Jewish artist in the War years in order to provide anecdotes that drive the narrative. I can't wait to see what he does with the McCarthy era and HUAC in book number three, THE ESTABLISHMENT.
What do You think about Second Generation (2001)?
On seeing the cover someone asked if I was reading Mills and Boon. As it turns out, something of an apt comment to make. There is nothing wrong with the book, its just not as good as I had hoped for. It's been nearly eight years ago since I read the first instalment and I remember I devoured it within a week of picking it up and was left with something of a good impression. This book I hope is not a turn for the worse in the saga. Far too many cliches for my liking and screaming out for an editor.
—abclaret
I'm addicted to this series. I love Howard Fast's writing style. I have become so invested in these characters. Like "The Immigrants," this one sweeps fairly quickly through time. The story starts in 1934 and ends in 1946. I thought if offered an interesting point of view of the WWII era. You only get one bit of battlefield footage. Instead, we view the war from a boat off the coast of Oahu. Or from a female journalist in Nazi Germany, and the Burma/Indian theatre. We also get a lot of information via letters to loved ones. I thought these were unique twists.On to the 3rd installment.
—Beth Bedee
