Voorgelezen door Kees Hulst vond ik het een spannend boek. Koch kan heerlijk vals zijn. Over middelbare schooldocenten werd weinig goeds gezegd. De hardheid van de pubers zette me aan het denken over mijn eigen studenten. Niets ontziend commentaar over hun leraren vond ik af en toe best moeilijk om te lezen. Hoever ga je als docent om leuk gevonden te worden? Wie doet het goed Jan Landzaad of meneer Karsten? Heerlijk om over de schrijvers te lezen en hun eigen kleine wereldje. De lezing in de bibliotheek was geweldig. Ik zal nooit mijn haar kort en gemakkelijk gaan dragen!!! Al met al goed boek met verrassend einde. Ik beken. Ik ben fan van Koch. De manier waarop Koch, o.a. in het Diner en Zomerhuis met zwembad, de rauwe, egoïstische en slechte kanten van zijn personnages naar voor brengt is subliem. Koch weet telkens perfect weer te geven hoe mensen in bepaalde situaties bepaalde dingen doen of denken. Dingen die eigenlijk “niet horen”, die de welopgevoede mens met een “tssss” en een verontwaardigd hoofdgeschud veroordeelt, maar die ieder van ons, geef maar toe, doet.Ook in zijn laatste boek, “Geachte heer M”, is dit niet anders. Of het nu gaat om de buurman die de post van zijn buren inspecteert; de echtgenote die een thermometer tegen een lamp houdt om te kunnen ontsnappen aan een feestje; tieners die smakeloze grappen uithalen met hun leerkrachten; een schrijver die ongegeneerd zijn publiek beoordeelt tijdens een lezing… het zijn stuk voor stuk herkenbare, menselijke acties en gedachten die de personnages een hoog geloofwaardigheidsgehalte geven.“Geachte heer M” heeft als extra troef dat het twee verhaallijnen bevat die op originele wijze samenlopen; een verhaal binnen een verhaal als het ware. Het boek start met een schrijven door Herman aan meneer M, zijn bovenbuurman, tevens een bekend schrijver wiens boek “Afrekening” een groot succes was. “Afrekening” vertelt het verhaal van een Koppel tieners, Laura en Herman, en hun geschiedenisleraar, met wie Laura een tijdje een verhouding had. Wat M niet weet is dat Herman, zijn onderbuur, die Herman is uit het echte nieuwsfeit waarop zijn boek is gebaseerd.Door de verwikkeling van deze verhaallijnen komen twee werelden in Koch’s vizier: deze van het onderwijs en deze van de auteurs. Koch is voor beiden allesbehalve mals; maar terwijl het voor het onderwijs vaak to the point en terecht is, is de kritiek op de literaire wereld vaak bij het haar gegrepen. Ik kan me wel iets voorstellen bij de onderlinge concurrentie tussen auteurs (“wie heeft de meeste posters in de winkels hangen), maar de beschrijving van het boekenbal was eigenlijk vrij belachelijk. Jammer genoeg.Ik heb genoten van deze Koch, die hoewel een typische Koch, toch anders is dan zijn vorige boeken. Iets minder rechtuit cru en rauw misschien, maar daarom niet minder cru en rauw. Jammer van de dt-fout op 290 , het feit dat één van de verhaallijnen meer young-adult gericht was en dat het einde nogal vergezocht was. Voor de rest opnieuw een schitterend werk! “Gisterenavond heb ik uw boek gelezen… Ja inderdaad, ik heb het in één keer uitgelezen. Ik gebruik met opzet geen termen als in één ruk of in één adem – ik ben er gewoon om 7u ‘s avonds mee begonnen en om middernacht geëindigd. Het was niet zo dat ik uw boek niet meer kon wegleggen, of nog erger, dat ik wilde weten hoe het afliep. Nee, het was iets anders. Wat je soms in een restaurant hebt: je hebt het verkeerde bested, maar uit schaamte om te veel op je bord te laten liggen, eet je toch meer dan goed voor je is…” “Mensen praten het liefst over niets, dat is al duizend jaren zo, tot ieders tevredenheid. Over e-mails en tekstberichten wil ik het hier helemaal niet hebben. E-mails en tekstberichten vergemakkelijken het onderlinge contact zoals een laxeermiddel de stoelgang vergemakkelijkt. Maar bij een overdosis laxeermiddel produceren wij zoals bekend uitsluitend nog diarree”.“… (tijdens een lezing van de auteur en iemand zegt dat het boek steeds is uitgeleend in de bib): Hij heeft het nooit begrepen, waarom mensen een boek zouden willen LENEN. Ja, uit geldgebrek waarschijnlijk, maar er zijn zoveel dingen die je jezelf uit geldgebrek moet ontzeggen. Zelf vindt hij het gewoon vies, geleende boeken. Net zo vies als het slapen in een hotel waar de lakens niet ververst zijn en je op de haren en de broodkruimels van de vorige gast moet liggen. Een boek met wijnvlekken en een doodgedrukt insect waar de zandkorrels van de strandvakantie van de vorige lezer tussen de pagina’s uit vallen….”
What do You think about Sehr Geehrter Herr M (2000)?
Gestopt na hoofdstuk 6. Mijn ergernissen werden te groot om door te lezen.
—mahita
Leest als een zeer spannende thriller, helaas niet meer dan dat.
—Elizabeth
