Share for friends:

Read Song Of The Silent Snow (2000)

Song of the Silent Snow (2000)

Online Book

Genre
Rating
3.92 of 5 Votes: 2
Your rating
ISBN
0714530506 (ISBN13: 9780714530505)
Language
English
Publisher
marion boyars publishers ltd

Song Of The Silent Snow (2000) - Plot & Excerpts

داستان‌هایی پر از دیوانگی! دیوانگانی که به جامعه انضباطیِ آسایشگاه‌روانی هدایت می‌شوند توسط جامعه کنترلی. جامعه‌ای که هرکس در آن نقشی دارد (باید نقشی داشته باشد!)، نقش پدر، کارمند (کارگر)، فرزند، نقش کنترلگر در جامعه کنترلی!‏تمامیت این جامعه کنترلی منجر به چیزی به اسم بیماری‌های روانی می‌شود، لازمه‌ی این جامعه وجود چنین ناهنجاری‌هایی‌ست، وجود کسانی که نقش را نمی‌پذیرند یا در میانه‌ی نقش‌پذیری فرو می‌پاشند و از قالبی که جامعه برای آن‌ها تعیین کرده بیرون می‌آیند. خانواده‌ که جزو نهادهای مقدس در این جوامع به‌شمار می‌رود و قرار است انسان‌ها را به هم نزدیک و محبتشان را به هم ثابت کند، حالا باعث تیرگی هرچه بیشتر روابط می‌شود، فرد بیشتر از پیش احساس بیگانگی و معناباختگی می‌کند. زمان به عنوان یکی از مکانیزم‌های سازنده‌ی این جامعه باعث ایجاد وسواس جبری می‌شود، یک دقیقه هم یک دقیقه است! شعار زمانمندی در جوامع سرمایه‌داری. تلویزیون تمام هستی افراد را در بر می‌گیرد، نیاز احترام فرزند به پدر بدل به تماشای تلویزیون می‌شود و این‌بار پدر است که دست به انتقامی علیه تلویزیون می‌زند و در موقعیت گروتسک برخورد فیزیکی پدر با تلویزیون، پسر خواستار کشته شدن پدر توسط کنترلگرهای جامعه (پلیس) می‌شود و با لذت فیلم دستگیری پدر را بارها و بارها تماشا می‌کند (توسط رقیب پدر، تلویزیون تماشای دستگیری به صورت مکرر ممکن می‌شود!). احساس وابستگی بیش از حد فرد به یک پالتو که خود جامعه سرمایه‌داری مسبب آن است باعث خشم‌آلود شدن نماینده این جامعه در لباس روانپزشک می‌شود، احساس وابستگی بیش از حد مرد الکی به پالتو از آن‌رو که به سرنوشت جنازه‌های یخ زده بر زمین که تنها راه کندنشان از زمین یخ بسته با لودر است، دچار نشود.‏تصویری که سلبی از جامعه آمریکا و نمادهای زندگی آمریکایی می‌دهد به شدت ممکن و هولناک است. حرفی که نیویورک تایمز درمورد این کتاب می‌زند؛ «برای این‌که آثارش [سلبی] را درک کنید باید دلهره‌ی حاکم بر آمریکا را تجربه کرده باشید» همان‌قدر واقعی‌ست که ناتوانی فرد در این جامعه‌ی به اصطلاح آزاد برای بیان دوست داشتن کسی که تنها راهکارش تا پایان عمر تماس گرفتن به شماره تلفنی‌ست که صدای ضبط شده معشوق را پخش می‌کند، حقیقت و نامید کننده است.‏

Un unico tema: solitudine, paura, angoscia, in 15 variazioni. I primi racconti hanno ritmi assordanti, serrati, timbri di tamburi, percussioni:In testa aveva una ridda di pensieri. Gli esplodevano nel cranio. Gli trapassavano orecchie e naso. Gli zampillavano poi dalla bocca e gli si avvolgevano intorno alla testa e gli si cacciavano in gola.Poi il ritmo si calma e negli ultimi predominano le voci di violini e flauti, con i loro lamenti umani che sollevano in un’altra dimensione e placano l’anima:e allora la sentì, agli inizi molto debolmente e tuttavia distintamente. Sentì la neve cadere lenta nell’aria, ogni fiocco con un suono proprio e distinto e non ostacolato nella caduta così che i suoni di tutti quei fiocchi non mescolavano né stridevano ma si fondevano invece in un unico canto, quello della neve, che lui sapeva che pochi avevano mai udito. E, pur restando dolce, quel canto diventava sempre più forte.E, oltre alla musica, le parole evocano immagini. Due in particolare:Telemaco Signorini, La sala delle agitate al San Bonifazio in Firenze – Ca’ Pesaro, Venezia e Claude Monet, La gazza - Musée d’Orsay, Parigi

What do You think about Song Of The Silent Snow (2000)?

This is a collection of short stories. As with all collections of short stories it varies in quality. It does not have the same intensity as the very best of Selby's writings, but some of it is really very good. He is at his best when he is exploring the intimate horrors of the lowest dregs of society in the tales. I find Selby to be always right on the money when he does. This he is the most accurate person on the life in the gutter of America. His writing has its brilliance and subtlety but it is not as full of rage as his best work. My book compared him to Dante which is a very intelligent comparison.As always he is a deeply Christian and ethical writer. He has a remarkable compassion and empathy which I think goes far beyond almost any writer and it is the most striking thing about his work. A great but uneven collection, which confirms my opinion that Selby is one of the most unjustly neglected writers in history.Beautiful, horrific and true.
—Julian Meynell

HSJ’s only story collection, released in 1986, lacks the power of his novel work—those books thrive on slow-building doom and the repetitive grind of addiction and madness, whereas these vignettes can’t attribute their weaknesses to style. Selby’s affinity and loyalty to the down-and-outs of New York never relented, unlike Lou Reed, who switched from bourgeois reformist to street-smart wiseguy in the space of two albums (listen to New York then play the laughable The Blue Mask to see my point). Like Reed’s 80s lyrics, some of the material here is nigh-unreadable: Selby makes Writing-101 mistakes in stories like horror schlock ‘The Sound’ or the diabolical mess ‘Liebesnacht.’ A more direct approach suits the form, with the epistolary ‘Im Being Good’ and ‘Indian Summer’ among the stronger hits—surprising shocks of reality from lives barely held together with lint-fluffed sticky tape. But Selby’s style (and inability to advance beyond that style) simply doesn’t satisfy in the same way as those masterpieces, and Selby’s standards are lightyears beyond the writing in evidence.
—MJ Nicholls

I'm very surprised that SOTSN doesn't seem to be a popular one for Selby. I personally loved every page of it, and some of the stories really left me feeling raw. Hubert's writing isn't the same as always - he still goes for the brutally realistic and the disturbing, but here he has mixed it up with stories that are far more tender to the touch. His writing is always full of love, no matter how hellish the situations can be, but the love shines through the pages here like it hasn't in any of his books before. He writes beautifully, delicately, dealing with the downtrodden and the misunderstood with tenderness and caring, no matter what happens to them. As opposed to the standard Selby fare (disturbing, violent, grisly), there are a few stories that really shine with sentimentality that never gets so overdone as to become cloying. Notable stories would include Of Whales and Dreams, and Song of the Silent Snow, which I think was my personal favourite. The imagery is vivid and fantastic, but the character is filled with emotional trauma just begging to be tended.This is probably my shittiest book review ever, but I really loved this book. It's just beautiful, I have no other words. Read it whether you like Selby or not.
—Ryland Dinneen

Write Review

(Review will shown on site after approval)

Read books by author Hubert Selby Jr.

Read books in category Humor