On the back of the book it is said to be a beautiful examination of life, but what I read was an ode to death. I was uncomfortable with the glorification of suicide. I was in no way struck by this book. I mean, it did have good parts, or at least parts and phrases that stood out to me, but overall, I was bored and unsympathetic. Combined with Self portrait, Levé comes off as pretentious, obnoxious and a wannabe. He tries too hard to not try so hard and it shows in his writing. ''İnsan kendini iyi bir nedenden ötürü öldürür mü?'' ''Ölümün acısına arkanda bıraktıkların tek başlarına katlanacaklar. İntiharın bu bencil yanından hoşlanmıyordun. Ama tartınca, ölümün dinginliği yaşamının acı dolu çalkantılarına üstün geldi.''''Ölümün yazdı yaşamını.'' ''İnsan ölümü yaşayabilir mi?'' gibi daha bir sürü harika altı çizilesi sözler vardı. Aynı zamanda kitabın son on sayfasında kitaba ayrı bir hava katan muhteşem üçlükler vardı. ''Mutluluk önümden gider / Üzüntü beni izler / Ölüm beni bekler.''''Doğmak başıma gelir / Yaşamak beni uğraştırır / Ölmek beni tamamlar.''''Toprak beni taşır / Kum beni yavaşlatır / Çamur bana tuzak kurar.''''Saat beni ayarlar / Dakika beni sıkıştırır / Saniye benden kaçar'' Harika betimlemeler, benzetmeler, cümleler. Adam yazmış cidden. Ayrıca psikolojik durumları ilettiği paragraf bana 'Yazar kendi ölümünü yazmış olmalı' düşüncesini getirdi aklıma ama bilinmiyor tabii, kime yazdığı, niye yazdığı. Kitabı yayıncıya verdikten on gün sonra kitapta anlattığı gibi intihar ediyor, bilinen tek şey bu.
What do You think about Suicidio (2008)?
The most devastating book I've read since The Sorrows of Young Werther.
—Cookie
A few beautiful passages. Mostly dreamlike and meandering and sad.
—jude11355
