این نمایشنامه را دوبار خواندم. یک بار قبل از دیدن فیلمی که رومن پولانسکی ساخته بود، و یک بار هم چند روز پیش. همان زمان، تئاتر خدای کشتار به کارگردانی مترجم را هم دیدم. در کل به نظرم نمایشنامه خوبی است. جذابیت دارد و تقابل آدم ها و نقاب برداریشان جالب است. در اقتباس ها هم فکر می کنم اقتباس رومن پولانسکی خیلی خیلی بهتر از تئاتر خدای کشتار ایرانی بود. نمونه ایرانی اش به نظرم طنز داستان را بیشتر از آنچه واقعا هست کرده بود، ولی فیلم پولانسکی با اضافه کردن دو صحنه در ابتدا و انتهای داستان، و وفاداری نسبتا کامل و خوب به متن، فیلم خوبی از کار در آمده بود، و برخلاف سایر اقتباس ها، فاصله زیادی با نسخه نوشتاری اش نداشت. La cosa SCONVOLGENTE e incredibile di questo libro è che si svolge nell'arco di tre quarti d'ora scarsi e soprattutto solo all'interno di una stanza, con quattro personaggi. Stop.Eppure.. Beh, è un esempio magnifico di dialettica, crudeltà e cinismo.**Amore!**Due coppie -gli Houllié e i Reille, tecnicamente perbene, si incontrano per discutere del 'fattaccio': Ferdinand Reille ha picchiato con un bastone Bruno Houllié. Entrambi sono bambini di 11 anni.I genitori di entrambi dapprima si mostrano disponibili, aperti, amichevoli.. Poi però il lato oscuro emerge, facendo cadere ogni finzione, ogni perbenismo e falsità. Uno scontro verbale che non ammette schieramenti: la guerra è tra i due uomini, le due donne, i due coniugi; ognuno mostra una parte di sé che era riuscito a celare..Il libro è estremamente breve: sono novanta pagine della PICCOLA BIBLIOTECA Adelphi, ovvero una collana di libri in formato mignon. Però diamine, fa un effetto spaventoso. Arriva dritto dritto al punto, mostra gli inganni e ti fa sentire uno schifo perché Véronique, Michel, Annette o Alain potremmo benissimo essere noi.
What do You think about The God Of Carnage (2009)?
My rating will likely change, as I need to read it again.
—tito1016
Cette pièce de théâtre est d'un humour succulent
—fey1313
