I received a copy of this book from Goodreads First-Reads program in exchange for an honest review.Though I really tried to stick with this book, I just could not finish it. I have read several other books about war experiences during various wars, and enjoy the genre, but this book fell way short of others I've read. I couldn't get interested in the characters, or their stories, and didn't want to waste any more time on it. Bij Giordano zijn de titels altijd mysterieus en doen ze soms denken aan surrealistische schilderijen van Magritte. Vaak moet je er volgens mij niet zoveel in zoeken, maar de titel van de roman is toch beklijvend en doet nadenken. Het boek gaat over Italiaanse soldaten die op missie zijn in een militair kamp temidden van de woestijn in Afghanistan. De missie is gevaarlijk en tijdens een delicate operatie vallen er doden. Hoewel hier veel personages de hoofdrol verdelen, focust de roman zich toch wel op de legerarts Alessando Egitto, met als verhaal-in-het-verhaal zijn tumultueuze relatie met zijn opdringerige zus Marianna. Maar waar komt deze titel nu vandaan...?In sommige passages vinden we misschien een verklaring, zoals op p. 222: (luitenant Egitto beschrijft wat hij voelt tijdens de gevaarlijke militaire operatie) "Van nu af aan, bedenkt hij, is hij geen menselijk wezen meer. Hij is veranderd in iets abstracts, één grote hoop pure alertheid, pure reactie en geduld. Plotseling is hij die volledige afwezigheid van persoonlijkheid genaderd waar hij al vanaf de dag van zijn vaders dood op alle mogelijke manieren naar heeft gestreefd."De roman gaat méér dan over het dagelijks leven van militairen op missie. Giordano onderzoekt wat die missie met hen doet, met hun geest, en dus ook met hun lichaam. Het trauma dat ze beleefd hebben (ze moesten bijvoorbeeld stukken mensenresten oprapen en in een vuilzak gooien) heeft deze jongens allemaal vervormd. Ze weten het niet meer, ze zijn de weg kwijt. Ook hun verleden, hun gezin, hun liefdes speelt een beslissende rol. Op die manier wordt deze roman vooral een psychologische thriller. Toch vond ik "De eenzaamheid van de priemgetallen" een meer geslaagde roman op psychologisch vlak. De personages waren daar veel duidelijker uitgetekend en uitgewerkt. In "Het menselijk lichaam" verdrink je een beetje in de personages, in de situaties; het maakt de roman zeker niet eenvoudig om te begrijpen. Misschien eens om te herlezen...?
What do You think about The Human Body (2012)?
Mi è piaciuto molto... In due giorni finito!
—Jessica
