Το δεύτερο βιβλίο της σειράς με τον Ρογήρο τον γυρολόγο, με ελάχιστες αναφορές στο πρώτο, οπότε διαβάζεται άνετα και ευχάριστα! Εκπληκτική ιστορική αναπαράσταση, αληθινοί χαρακτήρες και ο Ρογήρος ο ξεχασιάρης, ο σωματώδης, ο άνθρωπος που παράτησε το μοναστικό σχήμα για να τριγυρίζει σε δάση και λόγγους, με κέρδισε απόλυτα! Αν σας άρεσε κι εσάς, ένα θα σας πω: έχουν γραφτεί ως το 2013 είκοσι δύο, ναι, 22 βιβλία, εκ των οποίων τα έξι μόνο μεταφράστηκαν στα ελληνικά (τουλάχιστον βάσει της Βιβλιονέτ). Υπομονή νά ‘χετε και να διαβάζετε!1473, Ηνωμένο Βασίλειο. Στη δίνη του Πολέμου των Ρόδων (1455-1487), του πολέμου για την κατάκτηση του θρόνου της Αγγλίας μεταξύ των οίκων των Λάνκαστερ και της Υόρκης, απόρροια του Εκατονταετούς Πολέμου που έληξε μόλις το 1453. Η σωματική και νοητική αδυναμία του Ερρίκου του ΣΤ΄ να κυβερνήσει, ενέτεινε τη διάθεση του Ριχάρδου, δούκα της Υόρκης, να πάρει τον θρόνο. Φήμες κυκλοφορούν πως οι εξόριστοι στη Μάγχη Λανκαστριανοί ετοιμάζουν εξέγερση για να εκδικηθούν για την ήττα τους στο Τιούκσμπερυ. Ο Ρογήρος φτάνει στο Έξετερ και συναντά τυχαία τον Τίμοθυ Πλάμερ, αξιωματούχο του Ριχάρδου του Γκλώστερ, παλιό του γνώριμο από το πρώτο βιβλίο της σειράς. Έτσι παρουσιάζεται ενώπιον του Ριχάρδου, αδερφού του βασιλιά Εδουάρδου, που του αναθέτει μια αποστολή: να συνοδεύσει τον Φίλιππο Σπάρο, αγγελιαφόρο του βασιλικού οίκου και πρώην δουλέμπορο, ως το Πλύμουθ και να τον προστατέψει από επιθέσεις και απόπειρες δολοφονίας. Το μήνυμα του αγγελιαφόρου απευθύνεται στον Δούκα Φραγκίσκο, που φημολογείται ότι υποστηρίζει τον αντίδικο Ερρίκο Τυδώρ που καλοβλέπει τον θρόνο του Εδουάρδου, και του παρέχει εγγυήσεις ώστε, αν αληθεύουν οι φήμες, να μη συνεργαστεί με τον εχθρό. Το κείμενο είναι πιο απλό και χωρίς πολλές ιστορικές λεπτομέρειες που θα κούραζαν ίσως τον αναγνώστη. Είναι γρήγορο, ανατρεπτικό, ολοζώντανο, με πολύ καλές περιγραφές της εποχής, του κλίματος, των συνηθειών, των κοινωνικών τάξεων, του φαγητού και γενικά των διασκεδάσεων. Ο Ρογήρος αποτυγχάνει στην αποστολή του και ο Φίλιππος είναι νεκρός. Ποιος τον σκότωσε και πώς, χωρίς να τον αντιληφθεί ο γυρολόγος; Μέχρι να έρθει ο δικαστικός αντιπρόσωπος, ο Ρογήρος αρχίζει να ψάχνει, να ρωτάει, να ερευνά («Ο Ηγούμενος του Γκλάστονμπερι Ιωάννης Σέλγουντ, πιο ευγενικός αυτός, είχε αναφερθεί, όταν με απάλλαξε από τα καθήκοντά μου στο Τάγμα, στην ακόρεστη περιέργειά μου, τρέφοντας τον ευσεβή πόθο πως θα τη χρησιμοποιούσα πάντα σε αναζήτηση της αλήθειας», σελ. 238). Και η λύση του μυστηρίου είναι τόσο ανθρώπινη και συγκινητική που δίνει μια άλλη διάσταση στην περιπέτεια. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε λίγες συγκριτικά σελίδες, κυλάει αβίαστα και δε θα αφήσετε το μυθιστόρημα από τα χέρια σας αν δεν το τελειώσετε.
What do You think about The Plymouth Cloak (1994)?
Ένα συμπαθητικό βιβλίο ιστορικού μυστηρίου. Ο Ρογήρος καλείται να συνοδεύσει έναν βασιλικό αγγελιοφόρο, για να φτάσει σώο το γράμμα που κουβαλά και μπορεί να κρίνει την ιστορία του θρόνου. Αρκετά καλογραμμένο και στρωτό, αλλά ο Ρογήρος δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Κάντφαελ της Έλις Πίτερς. Για τα τρία αστεράκια ίσως φταίει και το ότι το διάβασα στην ελληνική του απόδοση. Για κάποιο λόγο μου φαίνεται πως ευχαριστιέμαι αυτά τα βιβλία περισσότερο στην πρωτότυπη γλώσσα. Ίσως γιατί αν κρίνω από την Έλις Πίτερς που την έχω διαβάσει και στις δύο γλώσσες οι συγγραφείς προσέχουν την γλώσσα να είναι πιο κοντά στην εποχή που γράφουν, ενώ οι μεταφραστές σε γενικές γραμμές όχι. Στο συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχουν πολλοί ελληνικοί ιδιοματισμοί, οι οποίοι μου ακούγονταν λίγο περίεργοι στο στόμα του Ρογήρου ή των υοηρετών. "Θα έχω φύγει μέχρι να πεις κύμινο". Θα ακουγόταν τέτοια έκφραση στην Αγγλία του 1450; Τέτοιες εκφράσεις με μεταφέρουν αυτόματα εκτός του βιβλίου και μου χαλούν την μαγεία.
—Katerina
Kate Sedley has set her historical mystery in the period just before the reign of Richard III. Richard is still Duke of Gloucester. In an attempt to get a message to one of the king’s allies, he hires Roger the Chapman (a chapman was like an itinerant peddler) to accompany Philip Underwood, who will carry the letter. Unfortunately, Philip is a former speculator and trader in dwarfs; evidently the aristocracy enjoyed having such anomalies around court, and they could be sold for considerable sums. Soon Philip is being tracked by those who would do him harm and Roger has his hands full protecting Philip’s life. To no avail. Philip is killed, and Roger must solve the crime. It’s an enjoyable enough period piece, but my faith in Sedley’s research was challenged when I read of a carter delivering bales of hay to one of the lords. I doubt if much baling went on during Richard’s day.
—Eric_W
