Willard And His Bowling Trophies (1975) - Plot & Excerpts
Τον Δεκέμβριο του 2013 διάβασα για πρώτη φορά Μπρότιγκαν, συγκεκριμένα το παράξενο και θεόμουρλο γοτθικό γουέστερν φαντασίας "Το τέρας των Χώκλιν", το οποίο απόλαυσα για την κουφή ιστορία του και την απίθανη γραφή του. Η μικρή νουβέλα που μόλις τελείωσα, αν και χωρίς ίχνος φανταστικού, μου φάνηκε εξίσου παράξενη, θεόμουρλη και απολαυστική.Όσον αφορά την πλοκή, από την μια έχουμε τον Μπομπ και την Κόστανς, που, ελέω κονδυλωμάτων, παίζουν το παιχνίδι της "Ιστορίας της Ο", προσπαθώντας να ξεπεράσουν το πρόβλημα υγείας χωρίς να σταματήσουν τα ερωτικά παιχνίδια, από την άλλη τον Τζον και την Πατρίτσια που απολαμβάνουν τον Γουίλλαρντ, ένα πουλί από πεπιεσμένο χαρτί, που βρίσκεται ανάμεσα σε δεκάδες τρόπαια του μπόουλινγκ στο σαλόνι του σπιτιού τους, και στην μέση τους τρεις αδερφούς Λόγκαν, μανιακούς με το μπόουλινγκ, που τρία χρόνια τώρα ψάχνουν τα τρόπαια που τους έκλεψαν, με την ζωή τους να έχει πάρει την κάτω βόλτα, ταξιδεύοντας από πολιτεία σε πολιτεία και ληστεύοντας βενζινάδικα.Αν περιμένετε να βγάλετε νόημα από την ιστορία, θα είναι σαν να προσπαθήσετε να βγάλετε από την μύγα ξύγκι. Δεν υπάρχει κάποιο νόημα, απλώς είναι μια τρελή ιστορία, με τρελούς χαρακτήρες, που διαβάζεται μονοκοπανιά σε δυο ώρες το πολύ. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε δεκάδες πολύ μικρά κεφάλαια (το μεγαλύτερο ζήτημα να ήταν τρεις σελίδες) και έτσι βλέπουμε την καθημερινότητα των προαναφερθέντων χαρακτήρων. Το ύφος του Μπρότιγκαν παραμένει σταθερό, ιλαροτραγικό, άκρως χιουμοριστικό και αταξινόμητο. Τι να σας πω, δεν μπορώ να το περιγράψω, πρέπει να διαβάσετε κάτι δικό του για να καταλάβετε.Προσωπικά μου άρεσε, ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα. Απλώς ήθελα λίγες παραπάνω σελίδες, για περισσότερες κουφές στιγμές, όμως και πάλι δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο παράπονο. Σαν βιβλίο δεν μπορώ να το προτείνω σε κάποιον, γιατί πραγματικά δεν λειτουργεί το ίδιο για όλους. Θα πρέπει να σας αρέσουν οι "ό,τι να'ναι" ιστορίες και το συγκεκριμένο ύφος γραφής, αλλιώς δεν...
This is short, easy to read, entertaining and presents a different style of writing. The characters look comical, the plot is sparse but imaginative. Was this easy to write? I don't know. But why was this not easy to put down once I started reading it? For two reasons I think: first, I was eager to find out what the point was, thinking maybe there'll be a really surprising denouement in the end; and second, there was a consistent feeling of accomplishment as almost all chapters one can finish reading each in a minute (or a few seconds!) or so.The sado-masochistic, but funny, sex scenes here do not make this appropriate for kids. But if you have any adult friend or member of the family who doesn't read and you would want to introduce him to the joy of reading, or just so that he can finally brag that he was able to (at last!) finished a full-length novel, then this one is a good volume to start: short, sweet, sexy, funny, suspenseful, violent AND pointless, and therefore a great literature, because pointless works have what many say is the hallmark of a great literature--it is subject to a lot of different interpretations. Being pointless, readers imagine seeing points everywhere, diverse, with no common agreement of what they are, like people worshiping gods in a godless universe, or ghosts in a deserted cemetery.
What do You think about Willard And His Bowling Trophies (1975)?
I really enjoyed this. After a shaky S&M beginning, where I wasn’t sure I was reading the correct book, I totally fell for it. Actually the failed bondage episodes are probably my favourite: they are sad, embarrassing and almost adorable. One thing is sure: they are anything but erotic. I totally fell in love with the older couple. Poor woman, that scene where she asks for a glass of water and gets a peanut butter sandwich instead probably sums up the state of their relationship pretty well.The use of language is really impressive, too, with the short sentences, the miniscule chapters and their amusing titles.And then there’s the brothers and their quest. They are only referred to by the actions they are doing and they have a distinct Coen Brothers feel about them. Please, please, please Ethan and Joel, please adapt this to the big screen.All in all, a brilliant wee book.
—Ser
I was disappointed by this book. It shouldn't even share a shelf with the Hawkline Monster. I suppose I would have given three and a half stars to another author, but, I expect better of Brautigan.The style is familiar: the sentences are short and punchy, but the pace isn't right, and the funny surprises were rarely funny and never very surprising. This book barely made me laugh. The bowling-trophy seekers don't have enough steady interactions with others to bring them out, so that part of the story seemed forced and a little dry. The other half of the story, with Willard, was okay.
—Bar Shirtcliff
Willard is chilling with his bowling trophies, doing all the cool things a paper mache bird does.Bob has lost his mind because of the venereal disease Constance gave him after cheating on him with a lawyer. He is very careful not to pass the disease back to her because he loves her so much and can't stand the idea, but he can't remember why he is standing in front of the refrigerator.John and Pat live below Bob and Constance, stole their apartment number, and eat turkey sandwiches in bed. Pat pretends to be a bowling trophy to entice John to...well...you know....when he's sleepy.The Logan brothers want their God-damn bowling trophies back.Yeah, it's weird. It's sad. It's awesome. It's funny. It's profound. It's painful. It's got bondage and tenderness. It's weird again.
—Caris
