Tolstoy'u çok severim. Bana göre sivri dilli sert bir yazar o. Yazdıklarının salt gerçekler üzerine olduğunu düşünüyorum. Hayalperest işlerin adamı değil. Hiç değil. Şu yazdıklarımı okusa, çok gevezelik ediyorsun kadın dediğin susmalı ve dinlemeli sadece, derdi ama. Derdi bence :)Kitaptaki hikayeler çok güzeldi, çocukken okutulan klasiklerden biridir zaten bu kitap. Her olayın sonu tanrıya bağlanır. Bağlanıyor yani, Tolstoy tanrıya inanan bir yazar. Tüm öyküler açık ve net. Hayat üzerine dersler vermeyi amaçlayan şeyler. Çeviri de guzeldi.Her şey yerli yerinde ama ben kitabı kahkaha atarak kapattım. Sormasan da söylemek istiyorum sebebini.Son hikayede zenginlikten hizmetçiliğe düşmüş bir adam, çevresindeki paralı tiplere hayatla ilgili kendi tecrubesinden bahsediyor. Zengindik ama mutlu değildik, şimdi fakiriz, hizmetçiyiz, yaşlıyız ama mutluyuz. Bunun kendisine göre sebebini açıklıyor vs. İnsanlar adama gülüyorlar. Bu muydu yani? diye. Sonra içlerinden biri -Hoca imiş- gülmeyin diyor, kitapta yazıyor bu. Sonra hepsi düşüncelere dalıyor. Komik değil mi ama? Yaşlı amca diyorsa inanma ama hoca kitapta var dediyse... neyse.Tavsiye ederim. Pek beğenmedim dersem acaba Tolstoy fanları kızar mı? Belki de yazar doğru ama kitap yanlış olabilir mi?Tolstoy ahlaki değerler üzerine durmuş bu kitabında. Benim tarzıma pek uygun gelmedi özellikle devamlı bir din konusu ve çaktırmadan alkolün aslında ne kadar kötü olduğu falan. Ne bileyim ben çok daha derin mevular, düşündürücü, zorlayıcı, çok daha felsefik bir hikaye bekliyordum açıkçası, belki de o nedenle oldu bu hayalkırıklığım ve bu nedenle kırık not verdim. Aslında 1 yıldız verecektim ama Moskova'da 3-5 sene yaşamışlığımın, caddelerinde gezmişliğimin ve büstlerinin önünde eski kızarkadaşlarımla buluşmuşluğumun hürmetine 2 yıldız verdim Lev Amca'ya... Şunu da söylemeden geçemeyeceğim, karşı çıkanlar veya alınanlar olabilir ama iki yazarın da 2 adet kitabını okumuş olarak şunu söyleyebilirim Tolstoy bir Dostoevsky kesinlikle değil.
What do You think about İnsan Ne İle Yaşar? (1901)?
atalarımız ne demiş; Azıcık aşım ağrısız yaşım.
—Eduardo
