I have to admit, I enjoyed this book eventhough haven't read the first one. I love their journey and how Lore describe every single details and events that occured in front of The Numbers. I confessed that when I started to read this, I got a little bit confused because the story was told from two side of viewpoints. But still, I enjoy everything in this book. And I really fancy a quote from this book, said by Hector Ricardo, "Show me a man without vice and I'll show you one without virtue." WAARSCHUWING: KAN SPOILERS BEVATTENom eerlijk te zijn had ik niet heel veel van dit boek verwacht. Het eerste boek was nog wel leuk, maar vanaf het begin af aan vond ik dit boek al minder. In het begin gebeurt er al gelijk heel veel, maar wat spannend had kunnen zijn vond ik eigenlijk best saai. Het hele boek door gebeurden er wel spannende dingen, maar vond ik het niet heel spannend. Tot op het einde, dat heeft ervoor gezorgd dat ik dit boek toch nog 2 sterren waard vind.Ten eerste de personages. Dit boek wordt vanuit twee personages verteld: John, nummer 4, en Marina, nummer 7. Het vorige boek ging ook over John en ik heb hem eigenlijk nooit erg leuk gevonden, hij heeft geen heel bijzonder karakter en is eigenlijk best saai en zijn 'verliefdheid' op Sarah en ook op Zes vond ik erg irritant. Sarah vind ik sowieso stom, in het eerste boek was ze al het standaard populaire meisje en in dit boek werd ze een nog ergere drama queen. Zes daarentegen vond ik wel leuk, ze was stoer en net iets anders dan de rest, ze heeft veel meegemaakt, dat merk je aan haar. Er zijn kanten die ik minder vond, maar over het algemeen vind ik haar een leuk personage. Sam vind ik ook een leuk personage, je merkt het verdriet over zijn vader duidelijk, ook wordt hij steeds meer 'badass'.In de hoofdstukken die niet vanuit John worden verteld gaat het over Marina, haar vind ik sowieso leuker dan John. Ze is een beetje een outcast en is erg geïrriteerd aan haar cêpaan. Ondanks dat ik haar een leuk personage vind vond ik haar hoofdstukken best saai. Tot op het einde gebeurt er eigenlijk niks, in het begin wordt er wel geprobeerd de spanning op te bouwen, maar dat is niet erg goed gedaan.Ik heb het gevoel dat ik bijna alleen nog maar geklaagd heb over dit boek, dus zal ik de dingen opnoemen die ik wél leuk vind.-Ik vind het leuk dat er langzaam aan steeds grotere groepen loriërs komen, de mogadoren worden sterker en komen met meer, maar de loriërs bundelen hun krachten ook steeds meer. -De hoofdstukken van de 2 personages (John en Marina) worden in een ander lettertype geschreven, dit is ook wel weer vervelend, maar het is ook handig, want je weet gelijk bij wie je bent (soms heb je 2 hoofdstukken van de één of 2 hoofdstukken van de ander en er staat niet boven vanuit wie het geschreven wordt). Ook had je hoofdstukken waar vanuit beide perspectieven geschreven werd en dan was het erg verduidelijkend.-Ik vind het leuk dat ze wel moeite moeten doen, oké, alles gaat op zich niet heel moeilijk, maar je ziet wel dat ze moeite moeten doen en gewond raken enzo, al vind ik het verbijsterend dat ze zoveel mogadoren vermoorden en er geen van hen doodgaat (oké er zijn een paar cêpanen overleden, maar dat is alles), ook vind ik het irritant dat Marina iedereen kan genezen en daarna gewoon door kan vechten, laat haar ten minste verzwakt zijn ofzo.-Het eindeOké niet per sé het einde, maar 'the final battle'. Ik moet zeggen, het was niet geweldig, maar het was oké, er zat spanning in, er gebeurde iets. Er waren twee 'final battles' op hetzelfde moment, aan de ene kant vind ik dat vervelend, omdat er zoveel in één moment wordt gepropt, aan de andere kant had ik, als ze na elkaar gebeurden, waarschijnlijk gezegd dat de spanning te veel gerekt werd en omdat ze op hetzelfde moment waren kwam er net even die extra spanning die nodig was. De spanning die niet kwam in de rest van het boek kwam waarschijnlijk ook omdat je bij elk spannend moment van John naar een saai moment van Marina schakelde, het waren een soort van mislukte cliffhangers die zorgden dat er juist geen spanning kwam in plaats van dat ze de spanning vermeerderden (wat waarschijnlijk de bedoeling ervan was), in 'the final battle' kwam het ook wel voor dat er op hele spannende momenten van perspectief gewisseld werd, maar omdat er op allebei de plaatsen een gevecht bezig was bleef het toch aardig spannend. Ik vind nog steeds dat ze te weinig verliezen hebben geleden (hoewel ze niet met heel veel zijn) en heel veel geluk hebben gehad en dat John plannen heeft die niet goed kunnen gaan, maar uiteindelijk toch goed komen en dat er genoeg cliché momenten in de gevechten zitten, maar het was oké, het boek was oké. Het was niet goed, maar het was ook niet heel slecht, als ik dit had geweten had ik hem misschien niet gelezen, maar het was een oké boek, meer heb ik er eigenlijk niet over te zeggen.
What do You think about The Power Of Six (2011)?
better than the first book, packed with a lot of exciting scenes and disvoveries.
—chimercial
This book was so awesome! I don't get why this isn't a movie though.
—Britt_teddy
worth to read, cannot await to continue with next one
—moosey
