"A volte la verità sembra proprio una bugia."Ci sono persone rotonde, ci sono bambini a forma di triangolo e ci sono... bambini a zigzag. Il giovane Nono appartiene a quest'ultima categoria: tale è l'indole ribelle, incorruttibile, che lo caratterizza.Quella di Nono è una storia di crescita e di formazione, un viaggio alla scoperta di se stessi e del proprio passato. Che non si pensi però a un semplice romanzo di formazione, perché è capace di rivolgersi a chiunque, a coinvolgere anche il lettore più restio. Un romanzo che rievoca il tempo dell'infanzia come una dimensione a sé, eterna, in cui tutto è in continua metamorfosi.Grande è la scrittura di Grossman, che attraverso gli occhi di un bambino, colto in uno dei momenti di massima confusione esisteniale, tocca tutti i temi fondamentali per l'essere umano, dall'amore alla morte, l'amicizia, la famiglia, il bene e il male, colti in tutte le loro variegate sfumature: davvero l'immenso spettro delle emozioni umane trova posto in questo romanzo. A pagine di dense lirismo si affianca una visione romantica e fantastica della vita, la vita come un viaggio e un'avventura, in cui elementi propri dell'infanzia (figure classiche come l'investigatore geniale, il ladro gentile, la ragazza spavalda e inafferrabile, l'elegante attrice di teatro, ma anche abitudini elementari come la dolcezza del cioccolato, la lettura) si caricano di significati assoluti e universali.E' un romanzo praticamente perfetto sotto ogni punto di vista, non ho timore né imbarazzo ad affermarlo: densa e tangibile è la caratterizzazione dei personaggi, soprattutto quella del piccolo Nono, dalla spiccata immaginazione (il romanzo è pieno di fantasie e sogni a occhi aperti del personaggio!) e dalle emozioni che congestionano la pagina. La trama è perfettamente bilanciata in tutti i suoi ingredienti fondamentali, ma il vero gioiello è, ancora una volta, lo stile dell'autore, la sua sempre sorprendente ricchezza lessicale, ogni singola parola è scelta sapientemente e messa al posto giusto, non c'è una sola virgola fuori posto.Iniziare a leggere questo romanzo è davvero come mangiare un cioccolatino: subito ti si scioglie in bocca, e non riusciresti mai a smettere.
In deze wonderbaarlijke roadnovel ontdekt de dertienjarige Nono samen met de Roemeense topcrimineel Felix, de waarheid over zijn overleden moeder Zohara van wie hij eigenlijk niets weet. Gaandeweg gaat hij snappen hoe hij in elkaar steekt en waar dat vandaan komt. Een avontuurlijke schelmenroman over groei naar volwassenheid maar ook met een mooi liefdesverhaal, met ontroering, spanning en humor. Zijn schooljuf beschrijft Nono als een wilde water, een ondiepe grond. Ze wil hem regelmatig van school sturen en adviseert om hem naar een alternatieve instelling te gaan die beter aansluit bij zijn beperkingen. De gewèldige Gaby (oppas en grote vriendin) verdedigt hem vurig: “’Wat in uw ogen een beperking is’, zei ze, ‘is in mijn ogen een pluspunt!’ Ze richtte zich op en maakte zich groot, als een cobra die zijn kleintje beschermt. ‘Je kunt het bijvoorbeeld ook een kunstenaarsziel noemen! Ja hoor! En misschien past niet iedereen in de rechtlijnige structuur van een school! Want je hebt mensen die een cirkel zijn, mevrouw, en je hebt mensen die in bochten gaan, en je hebt kinderen in de vorm van, zeg maar, een driehoek, dat kan toch? En je hebt ook…, je hebt ook zigzagkinderen! ‘ Het eeuwige kind Felix lijkt altijd vrolijk maar blijkt uiteindelijk een dromer met zeker ook een trieste weemoedige kant. Zijn taalgebruik is nogal bijzonder, vond het eerst even irritant maar het went en wordt ontroerend en vertederend ‘ik heb ook gemaakt zo een wereld voor mij! Dat de mensen zullen herinneren dat vroeger was een Felix.. Dat blijft nog beetje licht in de plaatsen waar Felix is geweest, en de mensen zijn nog beetje als dronken… Dromen dat onze wereld kan zijn mooier…’ Maar is de hele reis nu de beloofde verrassing van Nono’s vader of heeft Felix Nono ontvoerd, om wraak te nemen of om hem een verhaal te vertellen? Ik ging het boek steeds beter vinden, de eerste hoofdstukjes vond ik wat warrig en vroeg ik me af waar dit naar toe zou gaan maar op enig moment veranderde dat en uiteindelijk vond ik het fantastisch!
What do You think about The Zigzag Kid (2003)?
Non avevo mai letto nulla di Grossman e questo libro mi ha attirato essenzialmente per il suo titolo curioso. Non sapevo nulla e mi sono rifiutata di leggere la quarta di copertina per non bruciarmi la sorpresa e ho notato in effetti che il riassunto della trama è piuttosto spoileroso. Non eccessivamente, se si pensa che la trama è piuttosto scontata e non offre molti colpi di scena che non siano stati ampiamente annunciati.Ci sono bambini a zig zag è un libro per ragazzi che però offre numerosi spunti di riflessione anche agli adulti, anche perché il fantastico viaggio di Nono, tredicenne, è poi raccontato da un Nono adulto ad una trentina di anni di distanza dai fatti.Continua suhttp://ghettodeilettori.blogspot.com/...
—La Stamberga dei Lettori
Finalmente!Un viaggio, del tutto particolare, che dovrebbe portare Amnon (Nono, Nonik) da Gerusalemme ad Haifa. Viaggio che invece, per una serie di strabilianti incontri, si fermerà a Tel Aviv (per riprendere poi, ma in tutt'altra direzione geografica e sentimentale).Ed anch'io, signor Grossmam, finalmente, in questo viaggio l'ho incontrata!Negli angoli della storia di questo bambino a zigzag ho trovato quello che fino ad ora nei suoi libri mi era mancato... e tutto insieme anche! Il riso, la sorpresa, il fiato corto, lo spavento, la suspance, la follia, la rabbia e le lacrime...I suoi capitoli, poi, hanno sempre dei titoli incredibilmente intonati e direi che "un attimo di luce tra una tenebra e l'altra" è quello che più s'addice all'esperienza che le sue pagine mi hanno fatto vivere.Grazie, signor Grossman, valeva la pena di tentare e ritentare con lei, anche solo per queste pagine!
—Leka
Dit boek kreeg ik van mijn oud-collega Marieke, met veel lieve woorden voorin. Alleen al daarom had ik veel zin het te lezen.Het verhaalAmnon (Nono) krijgt vlak voor zijn 13e verjaardag een reis cadeau van zijn vader, een uitgerangeerde rechercheur en diens vriendin Gaby: hij wordt op de trein gezet naar zijn akelige oom. De reis begint al goed als er een politieman en een crimineel zijn coupé binnen komen, de crimineel de politieman hypnotiseert, ze van kleren laat wisselen en de crimineel daarna als politieman gekleed ontsnapt. De met stomheid geslagen Nono snapt pas dat het een toneelstukje is geweest als hij de brief van zijn vader en Gaby ziet die de crimineel heeft achtergelaten. Daarin vertellen ze dat Nono niet naar zijn oom hoeft, maar dat er in de trein steeds mensen zitten die hem een deel van de reis zullen vermaken. Als eerste komt Nono de zonderlinge oude man Felix tegen. En met die ontmoeting begint een doldwaas avontuur dat Nono dwars door Israel heen voert, met de politie op zijn hielen.Inderdaad: een heerlijk boek, voor zowel jong als oud (ik schat in dat kinderen vanaf een jaar of 10, 11 de meeste subtiliteiten wel door hebben)
—Elsje
