Η Βρετανή Ann Cleeves είναι ένα από τα πλέον ηχηρά ονόματα στο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας, κερδίζοντας μάλιστα το 2006 το εξαιρετικά σημαντικό βραβείο, Duncan Lawrie Dagger της Ένωσης Βρετανών Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, για το βιβλίο της "Raven Black". Το γεγονός ότι πριν αφοσιωθεί ψυχή και σώμα στην συγγραφή, εργάστηκε στην ακτοφυλακή αλλά και ως δικαστική επιμελητής, σίγουρα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ως συγγραφέα αλλά, και στο είδος με το οποίο επέλεξε τελικά να ασχοληθεί. Το 1999, κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της με πρωταγωνίστρια την ντετέκτιβ Βέρα Στάνχοουπ, τις οποίες οι περιπέτειες έμελλε να συνεχιστούν το 2005 και να ακολουθήσουν μια πορεία που την οδηγεί στο σήμερα. Το βιβλίο, "Υγρός Θάνατος", είναι το τρίτο στην σειρά και αποτελεί έναν συνδυασμό των προαναφερόμενων ιδιοτήτων της συγγραφέως, με εκείνην της παρατήρησης πτηνών.Η Τζούλι, έπειτα από μια βραδινή έξοδο, επιστρέφει στο σπίτι της και βρίσκει τον γιο της, νεκρό στην μπανιέρα. Κι ενώ φαινομενικά θα μπορούσε να πρόκειται για μια υπόθεση αυτοκτονίας, καθώς ο νεαρός ήταν ένα δυσλειτουργικό παιδί με μαθησιακές δυσκολίες, το γεγονός ότι η επιφάνεια του νερού είναι καλυμμένη με λουλούδια, οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα. Κάπου εδώ αναλαμβάνει δράση η ντετέκτιβ Βέρα Στάνχοουπ και η ομάδα της για να επιβεβαιώσουν πως ο νεαρός, έπεσε θύμα δολοφονίας δια στραγγαλισμού. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν λίγο αργότερα, μια νεαρή φοιτήτρια βρίσκεται δολοφονημένη κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες, τοποθετημένη αυτή τη φορά σε μια λίμνη. Κι ενώ τα δύο θύματα θεωρητικά δεν συνδέονται μεταξύ τους με κανέναν τρόπο, οι μάρτυρες αλλά και πιθανοί δράστες, φαίνεται να γνωρίζουν και για τους δύο περισσότερα απ' όσα τολμούν να παραδεχτούν και η Βέρα, πρέπει να ανακαλύψει την αλήθεια γρήγορα, πριν ο δράσης φτιάξει το επόμενο ταμπλό του.Είμαι σίγουρη ότι σαν υπόθεση, δεν σας συγκινεί ιδιαίτερα, ίσως σας δημιουργείται η αίσθηση ότι αυτό, κάπου το έχετε ξαναδιαβάσει. Κι εν μέρη, δεν έχετε άδικο! Από την άλλη, η ιστορία της Cleeves είναι τελικά, πιο πολυσύνθετη απ' όσο ίσως φαίνεται σε πρώτη φάση. Η συγγραφέας, επιλέγει να εστιάσει στα πρόσωπα και όχι στην ιστορία, την οποία παρ' όλα ταύτα σέβεται και την προχωράει με τον αρμόζοντα ρυθμό, χωρίς να βιάζεται και χωρίς να προβαίνει σε ευκολίες που ίσως θα την βοηθούσαν να λύσει το παζλ πιο γρήγορα και χωρίς να προβληματιστεί ιδιαίτερα, δημιουργώντας ωστόσο με αυτό τον τρόπο κενά στην πλοκή αλλά και στην λύση του μυστηρίου που ευτυχώς, δεν υπάρχουν, καθιστώντας το εν λόγω μυθιστόρημα στο σύνολό του, ιδιαίτερα αξιοπρεπές και ευχάριστο στην ανάγνωση, έστω κι αν δεν σας κάνει να ανατριχιάσετε.Οι χαρακτήρες της, είναι πολύ σωστά δομημένοι, ολοκληρωμένοι και με χαρακτηριστικά που μπορούν με την ίδια ευκολία να τους κατατάξουν στον ρόλο του θύτη ή του θύματος. Όλοι μοιάζουν αθώοι και την ίδια στιγμή, όλοι δείχνουν ένοχοι. Γνωρίζουν στην πραγματικότητα περισσότερα απ' όσα θέλουν και αφήνουν να φανούν, περιπλέκοντας έτσι ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Αλλά ο σκοπός αυτής τους της στάσης δεν έχει να κάνει απαραίτητα με το να προστατέψουν τον δολοφόνο αλλά, τους ίδιους τους εαυτούς τους, τις ίδιες του της ζωές που ξαφνικά, μοιάζουν να βαραίνουν και να γέρνουν κάτω από το βάρος των μυστικών που απειλούν να τους καταπλακώσουν, βγαίνοντας στο φως και γκρεμίζοντας την εικόνα της τελειότητας που τόσο προσεχτικά και μελετημένα έχουν χτίσει γύρω τους, σε μια προσπάθεια να προστατευτούν και να ικανοποιήσουν, το κοινωνικό φαίνεσθαι.Στο σύνολό του, το "Υγρός Θάνατος", είναι ένα καλό και αξιοπρεπές αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο ωστόσο, δεν καταφέρνει να αγγίξει την τελειότητα καθώς, του λείπει το αίσθημα πρωτοτυπίας. Σίγουρα είναι ευκολοδιάβαστο, σίγουρα είναι ενδιαφέρον και βασίζεται σε ένα μεστό και άμεσο κείμενο που δεν μπερδεύει τον αναγνώστη όμως, του λείπει εκείνο το στοιχείο που θα το έκανε ξεχωριστό. Αν κάτι θα σας μείνει, αυτό είναι αναμφίβολα οι σχηματοποιημένοι χαρακτήρες που ουσιαστικά, πλέκουν, περιπλέκουν και τελικά, λύνουν το νήμα του μυστηρίου, που δεν είναι και τόσο μυστήριο αλλά, απολύτως λογικό και αποδεκτό, χωρίς φιοριτούρες και υπερβολές, προσδίδοντας μια επιπλέον νότα ρεαλιστικότητας στο όλο εγχείρημα.
Definitely a really good mystery/thriller/crime novel! I got sucked in from the first page and the more I read, the more secret details and truth revealed involving the lives of the characters, the more I got swept up with the story. The idea of designing flowery/artistry murders sounds really unique and interesting, and somehow I hoped the author had explored more of this angle rather than sometimes diving too deeply and lengthily into the characters' lives (which put me in a more eager, impatient mood to find out who the murderer was really, and I don't like waiting for too long). However, the ending is quite good. The identity of the murderer, as well as his motivation of killing, is kinda shocking to me, but in the end, it's understandable. It's a good feeling when you know you paid much less than the actual, original price for a really good book :)) (I bought this at a really high discount price ^^).
What do You think about Hidden Depths (2015)?
Another from a series that is fast becoming a favourite.I like the authors style of storytelling. High action it is not, but what I imagine to be the slow plod of a police investigation.The tale is well described as are the characters who are all well painted and easy to picture.A short while ago we came across another story by the same author ( although from a different series) and, assuming that bird watching isnt a particular hobby of the author, it shows good use of subject research.Another very enjoyable read with a nice quickening of pace towards the end.If you have read my notes on previous books in this series then you will know that I have been struggling to identify the actress that I can imagine playing the Vera role. I still havent quite got the mist to clear but I am getting pretty close. Perhaps during the next book.........?
—John Lee
I like Vera Stanhope. She's an unlikely detective heroine. Plain, overweight, socially awkward, lonely, she is nevertheless veey good at her job. And this particular job involved finding out who the murderer is who enjoys laying his victims out in water surrounded by flowers. Will he strike again? The time she spends examining the lives of a closely knit group of friends proved to be time well-spent.A book to enjoy to discover how the various characters come to life, to savour the Northumbrian landscape, and to relish a first-class whodunnit.
—Margaret
The discovery of a young man's body in a bathtub scattered with flowers gets the lead detective Vera Stanhope thinking. When a second body is discovered, also scattered with flowers, this time in a tidal pool, she tries to find a link between the two victims. The group of friends who discover the second body draw her attention. They are very disparate characters and yet seem very close. The character of Vera is well-drawn and sympathetic. As you discover her background and loneliness, and see how she uses it to be a better detective you come to like her more and more. I enjoyed this one, the second I've read by Cleeves and will be looking for others.
—Shonna Froebel
