De Hooglanders worden verslagen door de legers van een oorlogszuchtig volk ten noorden van de Hooglanden. Terwijl het volk lijdt onder het brute bewind, voorspellen zieners dat er een opvolger van de legendarische Yzerhand, koning van de Hooglanden, zal komen. Maar de enige nog levende afstammeling van Yzerhand is Sigarni, een wilde, koppige jonge vrouw die zich alleen bekommert om zichzelf. Totdat een ontmoeting met de mysterieuze Taliesin haar aanzet tot rebellie.Recensie(s)In een op Schotland geente wereld van boeren en ridders zijn de verschillende Hoogland-volkeren onderworpen en verdeeld onder de heerschappij van de Zuidlanders. Alleen in het hoogste gebergte kunnen de Hooglanders nog hun eigen cultuur bewaren. De verraderlijke, ambitieuze Zuidlandse gouverneur voelt zich op een zijspoor gezet in dit achtergebleven gebied. Zijn duivels plan: macht en aanzien in de Hoofdstad terugwinnen door de Hooglanders tot opstand te provoceren en ze vervolgens te verslaan. De Hooglanders kunnen zich echter alleen weren als zij zich verenigen onder een leider van het oude koningsgeslacht, die dan eerst ook nog zijn geschiktheid moet bewijzen. Deze blijkt te bestaan en is een vrouw: Sigarni. Met behulp van geesten en tovenaars legt zij de bovenmenselijke tests af. Zij leidt de troepen en wint de eerste confrontatie met de Zuidlanders. Dit eerste deel van de tweedelige serie 'De havikkoningin' is een van de vele spannende fantasy-ridderromans die tegenwoordig uitkomen. Het stramien gelijkt sterk op dat van bijvoorbeeld R. Feists 'De boeken van de Slangenoorlog'. De vrouwelijke Krijger-Messias is wel een fascinerende extra vondst. Kleine druk.
The complexity of what makes a hero. Similar to Morningstar in that we get a whole lot of story in only one book. Okay, Gemmell always gives a whole lot of story, but (almost) the whole trajectory is here, rather than over a series. I couldn't get behind Sigarni as much I do his other protagonists - maybe because her story is told so fast, maybe because I kept stumbling over her name, maybe because she is all extremes (which, of course, all his heroes are) but with hardly any of the soft edges that make the others approachable.Coincidence - next book I'm reading is the Desert Spear, which lifts flagrantly from Ironhand's Daughter.ID: Obrin teaching about the difference between fighting and war: All war is based on deception. When you are weak, make the enemy think you are strong; when you are strong, make him think you war weak. When you are far away, make him believe you are near, and when you are near, lead him to think you are far away. (and you gotta love the use of the semicolon :-)DS: Khevat (instructor) to Jardin (one of our heroes): War is more than prowess on the field. The Evejah tells us that war is, at its crux, deception. As you might feint with your spear, so too must the wise leader misdirect his for before battle is ever joined. When strong, he must appear weak. When weak, he must seem ready to strike. When near enough to strike, he must seem too far to threaten. When regrouping, he must make his enemies believe attack is imminent.
What do You think about Ironhand's Daughter (2004)?
I’ve enjoyed Gemmell’s Drenai series, but this novel is a bit of a disappointment. The writing seems to lack the sharpness and vividness of his Drenai series, and the plot seems strung together by a series of disparate elements borrowed from other fantasy novels. Set in a medieval fantasy world loosely modeled off of the Scottish highlands, this is he story of Sigarni—a descendant of the traditional highland kings—and her challenge against the rule of Outlanders who conquered the highlands generations ago. Formulaic.
—Mark
