"Kardesimin Hikayesi" benim ilk Livaneli okumam.. Yazim dilinin cok akici olmasi dolayisiyla okumanin kolayligi ve daha da onemlisi beni heyecanlandirmayi basaramayan konusu nedeniyle tahminimden uzun bir okuma oldu.. Belki de son zamanlarin en zorlarindan biriydi.. Oysa Livaneli'nin hikayeyi kaleme alma nedeni oyle bastan cikarici bir fikre dayaniyor ki ! O yola cikis fikrinden yani "duygusal tepkileri olmadan yasanacak bir hayatin" insan uzerinde olusturdugu merak duygusunu, beni bu derece icine alamayan bir hikaye ile orneklemeyi kendi okuma deneyimim adina cok sevemedim.. Tamamen kisisel bir yorum benimki.. yoksa Livaneli'yi elestirmek ne haddime.. Sanirim tum mesele benim Ask anlayisimin ve Ask hakkinda bildiklerimin cok altinda kalmis bi hikaye olmasindan kaynaklaniyor.. Hayata tutunmak icin Ask'tan daha kuvvetli bir duygu tanimadigim gibi, hayattan kopmak icin de cok cok daha kuvvetli bir Ask hikayesi aradim sanirim.. Ilk olmasi son olmasi anlamina gelmiyor elbette.. mutlaka yer vermek istedigim bir Serenad donemim de olacak ileriki gunlerde.. Okumak isteyen herkese de iyi okumalar dilerim.. x Kurgu güzel, ancak Livaneli'nin dili deyim yerindeyse biraz basit geldi. Belki de uzun zamandır kendilerini okumamamdan kaynaklanmış olabilir. Ya da klasiklerle fazla iç içe olduğumdan fazla bir beklenti içine girdim. Kitabın tadını son bölümde aldım, herşey bir noktaya bağlandığında... Son bölüm olmasaydı bir yıldızı bile zor verirdim. Ortaokul zamanımda okusaydım bu eseri gözümde ne büyütürdüm kim bilir, on yıl sonra o heyecanla tekrar elime aldığımda ise bu muymuş benim beğendiğim kitap diyebilirim, o tarz birşey işte. Yine de ön yargı oluşmasın kimsede, okunmaya değer, fazla zihninizi yormaz, heryerde okunabilir. Tekrarlıyorum, sonu çok vurucu.
What do You think about Kardeşimin Hikâyesi (2013)?
Son sayfasi bittiginde tekrar bastan okuma istegi... birkac gün etkisinde birakacagi kesin!
—Tani
sürükleyici, tıpkı Serenad gibi. ve sonu ters köşe.
—Marbedan
daha akıcı olabilirdi, hikaye sürpiz yaratmadı
—anthony
