Някой би казал, че на места този иначе прецизно обмислен роман губи логичната си нишка - какво става, например, все пак с Олга, а и по отношение на престъплението. Но и в реалния живот е така, твърде често сме свидетели на необясними събития и фатални разминавания. Een prachtig boek dat ik aan iedereen zou aanraden!Aanvankelijk had ik mijn twijfels over dit boek. Ik had moeite om erin te komen, en het hoofdpersonage stond me niet aan. Ik begreep de eerste 50 bladzijden ook niet helemaal waar de auteur naartoe wilde met dit verhaal. Maar ergens intrigeerde het me, en ik wilde weten wat er verder nog ging gebeuren. Uiteindelijk ben ik blij dat ik heb doorgezet, want het is één van de beste contemporaine boeken die ik in de laatste jaren heb gelezen!Het is ongelofelijk hoe Houellebecq verschillende schrijfstijlen tot één geheel weet te verweven. Het boek begint als een satire op de luchtbel die de kunstwereld is en het soort mensen dat die wereld bevolkt. Sommige stukken van het verhaal zijn dan weer te lezen als een soort “documentaire” over de mensheid, bijna alsof Houellebecq aan buitenaardse lezers die nooit een mens hebben ontmoet wil uitleggen hoe we leven, hoe we denken, wat onze drijfveren zijn. Ik kon het niet helpen van deze stukken in de stem van David Attenborough te lezen! Er zitten ook heel wat filosofische en maatschappijkritische elementen in, waar Houellebecq uit hoofde van zijn verschillende personages uiteenlopende meningen uit die je als lezer aan het denken zetten. Twee derde in het boek schakelt hij dan weer naadloos over op een misdaadverhaal-stijl. Houellebecq voert ook zichzelf ten tonele in dit verhaal, mengt fictie en autobiografische elementen oor elkaar, en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat hij in het boek met een paar mensen (die gestalte hebben gegeven aan bepaalde personages) afrekent.Meesterlijk zijn de vele gedetailleerde beschrijvingen in het boek, van een flesje Noors mineraalwater tot een bepaald Audi-model. Deze beschrijvingen maken het boek erg visueel, je ziet de dingen voor je. Ook de kunstwerken die het hoofdpersonage maakt zijn tot in de details beschreven. Je ziet ze voor je! Als ik heel eerlijk ben, ze intrigeren me ook, en moesten ze in werkelijkheid bestaan, zou ik ze met plezier gaan bekijken, zelfs de meer lugubere die hij aan het eind van zijn leven maakt en die zinspelen op de vergankelijkheid van de mens, het leven, van het alles.Subtiel vond ik ook het gebruik van cursieve tekst voor platgetrapte gemeenplaatsen die mensen te pas en te onpas plegen boven te halen.Een echt “verhaal” heeft dit boek niet, we volgen de levensloop van het hoofdpersonage, de kunstenaar Jed, tot aan zijn dood. Het centrale thema is het menselijk leven en al zijn facetten, en dan voornamelijk hoe het leven, of een bepaalde vorm van leven, misschien aantrekkelijk kan lijken als je er als buitenstaander naar kijkt, maar dat in werkelijkheid absoluut niet zo is, en dat vele dingen anders zijn dan ze op eerste zicht lijken te zijn. De kunstenaarswereld die mondaine en chique lijkt, is een lege doos; het glamoureuze leven van de schrijver is er eigenlijk een van eenzaamheid; het spannende leven van de politie-inspecteur is in feite frustrerend ; de charmante, succesvolle dokter blijkt een gestoorde psychopaat; en zelfs de mooie borsten van de vrouw van de politie-inspecteur zijn fake.Zoals in het boek zelf wordt gezegd: “de landkaart is mooier dan het gebied dat ze afbeeld”. Het leven ziet er mooi uit vanop een afstand, maar is dat in werkelijkheid niet (altijd).
What do You think about La Carta E Il Territorio (2010)?
Consistently thought provoking earlier sections give way to a more leisurely, reflective final third
—bssigmon
Als altijd scherpe observaties van Houellebecq en aardig dat het Apeldoornse Talens wordt genoemd.
—Zel
Sterk boek, wel iets voor de Houellebeca-fans vrees ik.
—niki
In danish trans.: Kortet og territoriet
—victoria_m
