Για κάποιο παράξενο λόγο ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ, τόσο ως προσωπικότητα όσο και ως συγγραφέας, μου ασκεί μια περίεργη γοητεία. Δεν ξέρω αν πρέπει να τον συμπαθήσω ή να τον αντιπαθήσω. Από τη μία η περιπετειώδης ζωή του με τα ταξίδια τις γυναίκες και τα υπέροχα κείμενά του και από την άλλη η «άγρια», αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά απέναντι στους οικείους του και το μανιώδες πάθος του να σκοτώνει ο,τιδήποτε για πλάκα και να ποζάρει ανερυθρίαστα με τα τρόπαιά του. Ο Κουβανός Λεονάρδο Παδούρα σε αυτό το μικρό μυθιστόρημα παρουσιάζει και τις δύο αυτές πλευρές του Χεμ, αφηγούμενος ένα μέρος της ζωής του συγγραφέα στην Κούβα, χωρίς να τον αγιοποιεί· κάθε άλλο. Παρουσιάζει όμως και ορισμένα πράγματα για εκείνον που ίσως πολλοί αγνοούν. Και για να το πετύχει αυτό, «ανασταίνει» έναν παλιό του ήρωα – αστυνομικό που, συνταξιούχος πλέον και επίδοξος συγγραφέας, αναλαμβάνει να πρωταγωνιστήσει και σε αυτό το βιβλίο του: τον Μάριο Κόντε.Πιτσιρίκος ο Μάριο Κόντε θυμάται τον αμερικανό συγγραφέα να βγαίνει από το σκάφος του, να μπαίνει στο αυτοκίνητο του και τον εαυτό του να τον αποχαιρετά φωνάζοντάς του «Αντιός, Χέμινγουεϊ!». Σαράντα χρόνια μετά, του μέλλει να ξανασυναντηθεί με τον Χεμ όταν ένας τυφώνας που ξεριζώνει ένα ηλικιωμένο δέντρο στην παλιά βίλα του συγγραφέα, αποκαλύπτει ένα πτώμα άγνωστης ταυτότητας. Καθώς ο Κόντε προσπαθεί να ξετυλίξει τον μίτο του μυστηρίου, η ζωή του Χέμινγουεϊ περνά μπροστά από τα μάτια μας σαν να συμβαίνει τώρα. Ο συγγραφέας, οι άνθρωποί του, το μσύρο σκυλί του, ο αλκοολισμός του, το βασανισμένο του μυαλό. Και μαζί, ένα μπουκάλι κρασί, ένα σήμα του FBI και ένα όπλο. Α, και το κιλοτάκι της Άβα Γκάρντνερ ;-) Ο Κόντε ψάχνει, ξεθάβει, ανακαλύπτει και αφηγείται μεθοδικά την ιστορία του ψάχνοντας τον δολοφόνο τόσες δεκαετίες μετά. Σκαλίζει πηγές, ρωτάει ανθρώπους και μας αποκαλύπτει τη σχέση του συγγραφέα με τις αμερικανικές αρχές και τον ρόλο του επικεφαλής του FBI, Χούβερ, στον θάνατό του (από αυτοκτονία). Μπαίνει στην ψυχή του «καριόλη Ερνέστου» και ανακαλύπτει και άλλες πτυχές του χαρακτήρα του. Κλείνοντας, παρέα με καλούς φίλους με μια μποτίλια ρούμι στα νερά της Καραϊβικής, θα τον αποχαιρετίσει λέγοντάς του «Αντιός, Χέμινγουεϊ!», αυτή τη φορά οριστικά.Ήταν η πρώτη ιστορία του Παδούρα με ήρωα τον Κόντε που διάβασα και σίγουρα θέλω να διαβάσω και τις προηγούμενες. Η τετραλογία του Κόντε, άλλωστε, (« Ένα άψογο παρελθόν», «Άνεμοι της Σαρακοστής», «Μάσκες», «Φθινοπωρινό τοπίο») είναι αυτή που τον έκανε γνωστό στην Ευρώπη.Η γραφή του εδώ είναι μάλλον απλή, πράγμα που μου άρεσε πολύ. Νομίζω είναι βασικό προτέρημα ενός συγγραφέα να γράφει με τρόπο ώστε να είναι κατανοητός σε όλους. Με το «Αντιός, Χέμινγουεϊ», δεν μπορώ να πω ότι συγκλονίστηκα κιόλας, αλλά πέρασα ένα ευχάριστο μεσημέρι μαζί του. Οι περιγραφές της Κούβας και των Κουβανών από τον Παδούρα είναι γοητευτικές, τόσο όσο να σε κάνουν να διαβάσεις το 190 σελίδων βιβλίο απνευστί· είναι, εξάλλου απολαυστικό να «ταξιδεύεις» στην Αβάνα καλοκαίρι με καύσωνα, με το φως να μπαίνει μέσα από τις γρίλιες του κλειστού παντζουριού και τον ανεμιστήρα να σε φυσάει. Διαφωνεί κανείς;
Set in Cuba the mystery concerns Hemingway during the last years of his life, a man beset by ill health and the nagging suspicion that the FBI was following him. This suspicion of the FBI, the fear of being under surveillance contributed to Hemingway’s eventual downfall and led his doctors to believe he was paranoid. However in an article in the New York Times dated March 11, 1983 by Herbert Mitgang it states that the FBI did, in fact, have Hemingway under surveillance from WWII to as late as a few months before his death in 1961. The mystery novel Adios Hemingway takes place in 1958 and the present when the remains of a body along with an FBI shield is found on the grounds of Finca Vigia, Hemingway’s 15 acre estate. What happened in 1958? Could Hemingway be a killer? With little evidence to go on, the police turn for help to a former cop, Conde, in an attempt to discover the truth.
What do You think about Adios Hemingway (2006)?
Mario Conde, ex poliziotto, aspirante scrittore, detective privato in un'isola in cui non esistono ne' detective ne' privato. Alla caccia di un'assassinio avvenuto quaranta anni prima nella residenza cubana di Hemingway, la mitica Finca Vigia. Mutande di Ava Gardner, amicizia, rum e nostalgia. La scrittura avvolgente di Padura Fuentes vola alto tra narrazione in prima persona del declino di un grande scrittore prigioniero del suo mito e vicenda umana dell'uomo Mario Conde, piu' che un poliziotto-scrittore: una metafora della nostra condizione umana. Bellissimo.
—Fabio Tassi
The story of a retired detective-turned-writer coming out of retirement to investigate a case involving Ernest Hemingway intrigued me. Its movement back and forth between the present and 1958 allows the author to examine the famous author's character through the eyes and obsession of his protagonist. This is not your typical detective story but a character study centered on a 50-year old mystery. It raises questions of the source of a creative person's talent and the fascination we have with people who have a certain genius but are flawed. In the final analysis, is it our flaws that define our human relationships as much as our gifts? The writing is strong and has a poetic feel. The author was, I believe, well-served by an excellent translator.
—Richard
Winding story about a forty-year old mystery. Bones are found on the grounds where Hemingway last resided before moving to USA. a wantabe detective is on the case to solve whom bones are under the wood chips. the story weaves in and out of the past and back to the present investigating time making the story somewhat hard to read. did like the hints of Hemingway's writing life. his anger, his alcohol intoxication, his need to prove his manly prowess with any female. am glad that the story length was short. probably one of the best things about this novel.
—Patricia Baker
