Oh dear, where to even start with this one? It was barely even an okay read. I felt like every aspect of this book was lacking in one way or another. It was just poorly executed.It basically felt like a really cheap version of the Bride Quartet by Nora Roberts(That series is fabulous by the way, read that instead!).I would not recomment this book to anyone.The reason it got a 2-star rating instead of a 1-star rating is that it didn't wake any feelings in me at all, like it didn't even make me dislike it. It was merely an okay way for me to spend a couple of hours. ก่อนอื่นขอพูดถึงนักเขียนก่อนแล้ว ซูซาน แอนเดอร์เซ่นเป็นหนึ่งในนักเขียนที่แม็กซ์ชอบมากที่สุดคนนึง แต่ก็เป็นความซวยของเราที่ดันไปชอบผลงานที่เป็นแนวเขียนที่เธอเขียนแล้วไม่ค่อยดังนัก ซึ่งก็คือแนวโรแมนติคสืบสวน (ยิ่งเรื่องสมัยที่เธอเขียนให้สนพ.เซบร้า ขอบอกว่า สุดยอดมาก ๆ) เลยทำให้ระยะหลังเธอหันมาเขียนเรื่องแนวโรแมนติคคอมเมดี้มากขึ้น และมันก็เป็นทางเลือกที่ถูกของเธอนะคะ เพราะมันทำให้เธอดังคับฟ้าไปเลยและนี่ก็เป็นอีกหนึงเรื่องที่เรามองว่าเป็นแนวโรแมนติคคอมเมดี้ มากกว่าสืบสวน เพราะแม้จะมีตัวร้ายที่มุ่งปองร้ายนางเอกของเราอยู่ ผู้ร้ายก็โง่จนไม่สมควรได้ชื่อว่าเป็นผู้ร้ายCutting Loose ของซูซาน แอนเดอร์เซ่นหนังสือเล่มนี้เป็นเล่มแรกในชุด Sisterhood Diaries เรื่องราวของเพื่อนสาวสนิทกันสามคนที่เติบโตขึ้นมาด้วยกัน แม้ว่าแต่ละคนจะมีภูมิหลังที่แตกต่างจากราวฟ้ากับดินสำหรับเจน เธอเติบโตมาในครอบครัวของนักแสดง พ่อและแม่ซึ่งเป็นนักแสดงละครเวทีที่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จนักไม่ได้ทิ้งอารมณ์ศิลปินไว้แค่บนเวทีเท่านั้น แต่ได้นำมันกลับมาในชีวิตจริง ภาพการทะเลาะเบาะแว้งของผู้เป็นบิดามารดา การดีกันอย่างหวานชื่น ก่อนที่จะทะเลาะกันอีกรอบ ทำให้เจนไม่ได้มีความคิดที่ดีเลยกับชีวิตคู่ และชีวิตของเธอในฐานะภัณฑารักษ์ทำให้ชีวิตของเจนยุ่งเหยิงโดยที่ไม่ต้องเอาผู้ชายเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลยแต่เมื่อเธอและเพื่อนอีกสองคนได้รับมรดกจากเพื่อนผู้สูงวัยกว่า เจนได้รับโอกาสสำคัญในการจัดการทรัพย์สินที่เพื่อนคนนี้ทิ้งไว้ให้กับพิพิธภัณฑ์ เตรียมมันให้พร้อมเพื่อจัดแสดง นี่คือโอกาสแห่งชีวิตที่เจนจะก้าวขึ้นมาเป็นบุคคลสำคัญในพิพิธภัณฑ์ที่ตนเองทำงานอยู่ แต่นั่นก็หมายความว่า เธอต้องทำงานร่วมกับเดฟลิน คาวานอค์ ชายหนุ่มที่เป็นตัวแทนของทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอไม่ชอบเอาเสียเลยการพบปะกันครั้งแรกของสองหนุ่มสาว เดฟลินไม่ได้อยู่ในสภาพพร้อมเท่าไหรนัก เขาที่เพิ่งลงจากเครื่องบินหลังจากการบินอย่างยาวนาน ออกอาการเมาเหล้าจนเจนเข้าใจผิดว่า เขาเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ เธอจึงแสดงอาการรังเกียจและไม่ต้องการให้เขาเ็ป็นผู้รับผิดชอบการบูรณะบ้านอันเก่าแก่ (ซึ่งเป็นเพื่อนผู้ล่วงลับไปแล้วของเธอ) แต่บริษัทของตระกูลของเดฟลินคือตัวเลือกที่ดีที่สุด เจนจึงไม่มีทางเลือกทว่าการได้ทำงานร่วมกัน ทำให้เจนเริ่มมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของชายคนนี้ เดฟลินมีความลึกมากกว่าภาพที่เห็น เขาอาจจะเป็นเป็นคนร่อนเร่ ไม่เคยอยู่ที่ไหนเป็นหลักแหล่ง และกลัวความผูกพันเสียยิ่งกว่าเธอ แต่เดฟลินก็คือ น้องชายที่พร้อมจะทิ้งทุกอย่าง และกลับมาที่ซีแอตเติ้ลหลังจากทราบข่าวว่า พี่ชายป่วยเป็นมะเร็ง เขาพร้อมที่จะรับผิดชอบภาระทั้งหมดเพื่อให้พี่ชายได้มีเวลาในการรักษาตัวมากขึ้น นอกจากนี้แล้วการได้รู้จักกับเดฟลินก็เริ่มทำให้เจนทบทวนความสำคัญในชีวิตของตัวเองใหม่อีกครั้งเรื่องนี้อาจจะมีพล็อตในส่วนของคนที่มุ่งปองร้ายเจนด้วยความอิจฉาในโอกาสที่เธอได้รับ แต่มันไม่ใช่สาระใหญ่ของเรื่อง ประเด็นหลักของเรื่องก็คือ การที่คนสองคนซึ่งมีความแตกต่างกันอย่างยิ่งในวิธีการใช้ชีวิตเรียนรู้ที่จะพบกันครึ่งทาง ปัญหาก็คือ แม็กซ์ไม่ชอบเจนเอาเสียเลยล่ะ เธอเป็นผู้หญิงที่ช่างตัดสินคนในทางร้าย ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ไปจนถึงอีกหลายครั้ง เจนมักมองเดฟลินในทางแย่ ๆ ก่อน ทั้งที่เขาไม่เคยทำอะไรให้เธอสงสัยเช่นนั้น แม็กซ์ไม่ชอบทัศนคติของนางเอกอย่างรุนแรง และมันทำให้เราต้องใช้เวลาเกือบครึ่งเรื่องก่อนที่จะรู้สึก "อบอุ่น" กับเธอได้ แม็กซ์ไม่ได้มองหานางเอกที่เป็นคนดีมาก ๆ หรอกนะคะ (ไม่อย่างนั้นคงหยิบเจ๊ยุงลายมาอ่านแล้ว) แต่ความแข็งของเจน มันขัดกับความน่ารักมาก ๆ ของเดฟลิน จนหลายครั้งเราสงสัยว่า ทำไมเขาถึงมาสนใจแม่นี่ได้ต่างหาก แต่หลังจากครึ่งเรื่องผ่านไป เราเริ่มยอมรับเจนได้มากขึ้น อาจเพราะเธอเริ่มเปลี่ยนแปลงไป เธอเปิดใจมากขึ้น และแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา เกราะป้องกันที่ขวางไม่ให้ชายคนไหนเข้าใกล้เริ่มลดลง และความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเดฟลินเริ่มพัฒนาขึ้น หนังสือเล่มนี้จึงเริ่มเข้ามาตรฐานของซูซาน แอนเดอร์เซ่นบ้างขอพูดถึงตัวร้ายหน่อยนะคะ ไม่ถึงกับสปอยล์นะคะ แต่แม็กซ์รู้สึกว่า ตัวร้ายมันห่วยแตกน่ะ และพล็อตเรื่องก็แย่พอกัน นั่นเพราะ (สปอยล์) คนร้ายเป็นเพื่อนร่วมงานกับเจน แล้ววางแผนขโมยสมบัติที่เจนได้รับมรดกมาเพื่อเอาไปใช้หนี้พนัน แม็กซ์ไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงต้องทำเรื่องให้ยุ่งขนาดนั้นได้ ในเมื่อคนร้ายก็ทำงานในพิพิธภัณฑ์อยู่แล้ว น่าจะมีโอกาสขโมยของในนั้นไปขายได้ง่ายกว่า ต้องมาขโมยของจากเจนให้ยุ่งยากวุ่นวาย แล้วเรื่องที่เขามีความจงเกลียดจงชังเจนเพราะเธอก้าวหน้าเร็วกว่าเขาก็อีก มันดูไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริง (แบบว่า คนแต่งเขียนขึ้นมาเพื่อให้เขามีมูลเหตุจูงใจ) แม็กซ์มองว่า ประเด็นหลักที่เขามาขโมยของก็เพราะติดพนัน ดังนั้นไม่ว่าอะไรที่ทำให้ได้เงินมา ยิ่งง่ายก็ยิ่งน่าจะดีกว่า ไม่ใช่หาเรื่องให้มันยุ่งวุ่นวายอย่างการที่ไปขโมยของจากเจนโดยรวมเล่มนี้ก็ถือว่าใช้ได้ค่ะ เพียงแต่มาตรฐานของซูซาน แอนเดอร์เซ่นสำหรับแม็กซ์มันสูงสักหน่อย ซึ่งเล่มนี้สอบไม่ผ่านคะแนนที่ 70
Let me tell you what attracted me to this series was the whole trilogy thing AND the fact that after carefully reading reviews, I realized that all three 'sisters' would be involved with each other in all three books. that's the kind of series that I love the most. when friends, families, townspeople, whatever, grow as a whole thru time and don't disappear from each other's lives as soon as their story is told. they stay in the background, but they are still there. So all this alone grants the series my valuable reading time.BUT...........HOLY BORING WRITING STYLE BATKIDS! For my taste, there was entirely too little conversation and verbal interaction in the book and way more than necessary in your head contemplation. That just bores me to pieces. The storyline had a great premise, I just do not care for Susan Andresen's way of telling it.... :(But ya'll know I'm gonna finish the series cuz that's just what I do. Plus no author should be judged on just one book alone and this IS my first novel by Ms Andersen.....so we shall see.
—Icarus726
A great book for a light hearted easy read. I love this series, especially when I need something fun and upbeat with a twist.A lot of people have written bad reviews for it, but most of the negative comments I read we're from people wanting the series to be more like something else they read. I love the diversity of Andersen's books. There are always some commonalities, but she does well to always write a different personality for her characters, yet I generally know what to expect from the novels as a whole. She is a great writer, and hopefully she doesn't see any of these negative comments that try to tell her to be more like other authors. Literature would be boring if all authors wrote the same stories with different characters.
—sizzles
Very good, funny and sexy read. The little touch of suspense added to the enjoyment of the story.
—boomer
